ΧΡΟΝΙΑ ΑΜΥΓΔΑΛΙΤΙΔΑ, ΝΕΥΡΟΦΥΤΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ, ΛΕΥΧΑΙΜΙΑ

Α.Α. γυναίκα 44 ετών.

Έψαξα πάρα πολύ επειδή ήμουν και νέα και είχε κάποια προβλήματα η μητέρα μου και εγώ, έψαξα πάρα πολύ. Η ομοιοπαθητική δεν μου έλεγε και πολλά πράγματα τότε, βέβαια στην ομοιοπαθητική κατέληξα, γιατί η άλλη ιατρική δεν μπορούσε να μου δώσει και πολλά πράγματα. Συνήθως κουκούλωνε κάποιες καταστάσεις με κάποια φάρμακα και μετά πάλι τα φαινόμενα επανέρχοντο.

Εγώ αυτή τη στιγμή κάνω ομοιοπαθητική, περιστασιακά πάντα, δηλαδή άν μου εμφανιστεί ένα πρόβλημα. Το πιό σημαντικό μου πρόβλημα ήταν ότι έπασχα από χρόνια αμυγδαλίτιδα από δύο χρονών παιδάκι, έπαιρνα τρομερή αντιβίωση, δεν μου έκανε τίποτα η αντιβίωση. Τώρα με κάποια μικρή συντήρηση που κάνω με την ομοιοπαθητική, πάω μία χαρά.

Εντάξει, μπορεί εγώ να μην έχω κάποιο πολύ σημαντικό πρόβλημα, υπήρχαν κάποια ψυχολογικά από το θάνατο της μητέρας μου πολύ τρομερά, που μπόρεί να μην θεωρούνται ασθένειες αλλά εμένα με βασάνιζαν, γιατί δεν μπορούσα να κοιμηθώ, η στενοχώρια με έκανε να μην μπορώ να αναπνεύσω, συνεχώς σκεφτόμουνα, ήμουνα παγιδευμένη. Η ομοιοπαθητική εκεί έκανε ένα μικρό θαύμα. Με βοήθησε να ξεπεράσω όλα αυτά τα προβλήματα, και της δουλειάς μου, και τα οικογενειακά μου με τη μεγάλη αρρώστια της μητέρας μου, η οποία πέθανε από καρκίνο, και εν πάσει περιπτώσει να αντισταθώ και να είμαι και εγώ καλά αυτή τη στιγμή.

Να μιλήσω λίγο και για την υπόθεση της μητέρας μου. Η μητέρα μου στα 57 της χρόνια έπαθε καρκίνο των λεμφαδένων με μεταστατικό χαρακτήρα. Όλοι οι γιατροί την είχανε ξεγράψει, εξετάσεις που στείλαμε στο Λονδίνο, οι καλύτεροι γιατροί εδώ στην Ελλάδα, που την είδαν, οι ογκολόγοι,της έδιναν ενάμισυ χρόνο ζωής. Βέβαια εκτός απ'αυτό υπήρχαν και οι χημειοθεραπείες, οι ακτινογραφίες, τα σπινθηρογραφήματα και όλες αυτές οι εξετάσεις που κάνουν τον άνθρωπο ένα κουρέλι. Με τη βοήθεια της ομοιοπαθητικής η μητέρα μου στάθηκε πάρα πολύ δυνατή και τυχερή στην αντιμετώπιση αυτής της τρομερής ασθένειας.

Δεν μπορώ λοιπόν να παραβλέψω ότι η ομοιοπαθητική της προσέφερε όχι μόνο αυτό, και πολλά άλλα. Γιατί από ενάμισυ χρόνο που της δίναν να ζήσει έζησε επτά χρόνια. Και αντιμετώπισε όλες τις καταστάσεις με πολύ καλή φυσική κατάσταση, μέχρι τελευταία στιγμή που εν πάσει περιπτώσει και κεί τη βοήθησε όσον αφορά τον πόνο και τα μεγάλα ψυχολογικά προβλήματα που νιώθει ο καρκινοπαθής, τη βοήθησε πάρα πολύ να τα αντιμετωπίσει και να αναπαυθεί κάπως ανθρώπινα. Γι αυτό και μόνο το λόγο λέω ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ στην ομοιοπαθητική.