ΔΙΑΒΗΤΗΣ, ΚΑΤΑΠΛΑΚΑΣ ΣΚΛΗΡΥΝΣΗ, ΠΡΟΕΓΧΕΙΡΗΤΙΚΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ, ΑΣΘΜΑΤΙΚΗ ΒΡΟΓΧΙΤΙΔΑ, ΑΓΧΩΔΗΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ, ΚΛΕΙΣΤΟΦΟΒΙΑ

Α.Τ άνδρας 50 ετών

Πέρασαν πολλά χρόνια , περίπου είκοσι αν θυμάμαι καλά , που ο πατέρας μου , καθηλωμένος από διάσπαρτη εγκεφαλομυελίτιδα  που εξελίχτηκε σε σκλήρυνση κατά πλάκας και με ζάχαρο που εμφανίστηκε με τον θάνατο της τριαντάχρονης μοναδικής αδελφής μου , είδε στην τηλεόραση μία ομάδα ανθρώπων που μιλούσαν για ομοιοπαθητική και πείστηκε να δοκιμάσει γιατί όντας μεγάλος <γλυκατζής> δεν ήθελε να πιστέψει ότι θα έπρεπε να ζήσει το υπόλοιπο της ζωής του με ινσουλίνη και χωρίς την αγαπημένη του ζάχαρη . Θυμάμαι ότι εγώ , η μητέρα μου και η σύζυγός μου επηρεασμένοι από την συμβατική ιατρική , είχαμε σοβαρές αμφιβολίες για το <πείραμα> , αλλά λόγω της κατάστασής του δεχτήκαμε να γίνει η δοκιμή . Μας επισκέφτηκε λοιπόν μια γιατρός της ιατρικής ομάδας του κ. Διαμαντίδη  και από τότε άλλαξε την ζωή μας .

Γίναμε όλοι ευεργετούμενοι από την ομοιοπαθητική και ο πατέρας μου όχι μόνον συντηρήθηκε και έζησε άλλα δεκαέξι χρόνια , αλλά έτρωγε τα ΠΑΝΤΑ και το αγαπημένο του δώρο ήταν το γαλακτομπούρεκο κάνοντας απλά έλεγχο με ταινίες ζαχάρου για να μην ξεφεύγει . Επιπλέον , χρειάστηκε να κάνει αφαίρεση χοληδόχου με βαριά εγχείρηση και με την υποστήριξη των ομοιοπαθητικών βγήκε από το νοσοκομείο σε τέσσερεις μέρες .

Εγώ ο ίδιος γεννημένος με αλλεργικό άσθμα, που λόγω τσιγάρου εξελίχθηκε σε χρόνια ασθματική βρογχίτιδα με αποτέλεσμα κάθε χρονιά τρείς με τέσσερεις φορές να παίρνω αντιβίωση και κορτιζόνη , κατάφερα να ζω χωρίς προβλήματα με ομοιοπαθητική. Η σύζυγός μου με άγχος και κλειστοφοβία τα ξεπέρασε και είναι μια χαρά . Όμως , με τον θάνατο του πατέρα μου κάπου χαθήκαμε και σταμάτησα για τέσσερα χρόνια . Αποτέλεσμα ; ; ;

Με τόσο ψυχικό πόνο, ξανακύλησα και πάλι αντιβίωση , πάλι κορτιζόνη και τώρα στο ρεπερτόριο προστέθηκε και λίγο οξυγόνο . Εδώ θυμήθηκα τους φίλους ομοιοπαθητικούς και με δύο επισκέψεις επανήλθα και πλέον δεν σκοπεύω να ξαναχάσω την σωματική και κατ επέκταση την ψυχική μου υγεία ποτέ πια .

Γι’ αυτό , κλείνοντας αυτήν την επιστολή συνιστώ σε χρήστες των υπηρεσιών της ομοιοπαθητικής ιατρικής , όχι μόνον να μην την παραμελούν , όχι μόνο να ρωτούν τον ομοιοπαθητικό γιατρό  τους και να τον ενημερώνουν για οποιοδήποτε πρόβλημα , αλλά και να μην φοβούνται να συνιστούν την ομοιοπαθητική και σε άλλους συνανθρώπους μας γιατί εκτός του ότι τα σκευάσματά της είναι ακίνδυνα , στις περισσότερες περιπτώσεις μπορεί να αποδειχθούν αποτελεσματικότερα από τις χημικές θεραπείες .

Μπορεί να είναι σωστό ότι < γιατρό και δικηγόρο δεν συστήνουμε > αλλά ομοιοπαθητικό γιατρό, συστήνουμε ανεπιφύλακτα .