ΗΜΙΚΡΑΝΙΕΣ, ΜΗΝΟΡΡΑΓΙΑ, ΕΝΔΟΜΗΤΡΙΩΣΗ, ΦΟΒΙΕΣ, ΚΡΙΣΕΙΣ ΠΑΝΙΚΟΥ, ΚΛΕΙΣΤΟΦΟΒΙΑ  

Ν.Γ γυναίκα 47 ετών.

Η ερώτηση είναι τόσο σαφής και ίσως η πλέον κατάλληλη για να περιγράψει αυτό που καθένας που αναζητά την θεραπεία στην ομοιοπαθητική βιώνει: ΕΜΠΕΙΡΙΑ

Γιατί πώς αλλιώς να περιγράψει κανείς τη διαδρομή του στο χώρο της ομοιοπαθητικής όταν ταλαίπωρος και απογοητευμένος από το ιατρικό σύστημα κρούει τη θύρα του ομοιοπαθητικού αναζητώντας ανακούφιση και επί τέλους θεραπεία; Μια τέτοια ταλαιπωρημένη και απογοητευμένη ήμουν κι εγώ όταν 26 χρόνια πριν χτύπησα την πόρτα του ιατρείου του κ. Σπύρου Διαμαντίδη.

Σκέφτομαι τι από όσα μου συνέβαιναν να γράψω γιατί ίσως είναι ευκολότερο να γράψω αυτά που δεν είχα. Μόλις είχα κάνει επέμβαση από τη δεύτερο εξωμήτρια κύησή μου και τα προβλήματα ήρθαν καταιγιστικά πάνω μου. Ημικρανίες σχεδόν κάθε μέρα, απίστευτου μεγέθους και αβάσταχτων πόνων, αιμορραγίες η μία πίσω από την άλλη τόσο συχνές που μετρούσα λίγες μέρες κάθε μήνα χωρίς αίμα, ενδομήτριο μόνιμα πεπαχυμένο και το χειρότερο απίστευτες και βασανιστικότατες φοβίες προς κάθε τι που μπορεί ανθρώπινος νους να φανταστεί από το να βγω για ψώνια, να μπω σε ασανσέρ, να πάθω έμφραγμα, να κάνω έστω ένα κοντινό ταξίδι. Φοβίες που γίνονταν πανικός δυνατός με το θάνατο να καραδοκεί όπως νόμιζα να με αρπάξει σχεδόν κάθε λεπτό της μέρας. Έτρεξα σε γιατρούς έψαξα λύση έγινα ένα χαπακωμένο νέο κορίτσι αλλά γιατρειά και ανακούφιση από πουθενά. Πλήρωνα απίστευτα ποσά χρημάτων χωρίς αποτέλεσμα για πάνω από 3 χρόνια.

Μέχρι που μια αγαπημένη φίλη μου μίλησε για τον γιατρό και την θεραπευτική του ομάδα που την έβγαλε από παρόμοια κόλαση και της έδωσε τη δυνατότητα να ξαναζήσει ελεύθερη κι ευτυχισμένη. Την άλλη μέρα έκρουσα την θύρα του κι εγώ. Μου πήρε μόνο τρεις μήνες για να δω τα προβλήματά μου να λύνονται για να αρχίσω να ζω πάλι σαν φυσιολογικός άνθρωπος. Επί τέλους ζούσα ξανά. Πόσα χειρουργεία είχα γλιτώσει. Πόσα φάρμακα είχα αποφύγει. Και κυρίως πόσο χρόνο από τη ζωή μου είχα κερδίσει πάλι. Από τότε η ομοιοπαθητική είναι η επιστήμη που επιλέγω για κάθε τι που μου συμβαίνει για θεραπεία. Μιλώ για θεραπεία και όχι μόνο για ανακούφιση. ΘΕΡΑΠΕΙΑ. ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ.

Και πολλές φορές εκεί που οι άλλοι γιατροί μιλούσαν για θεραπευτικό αδιέξοδο εκεί ακριβώς εγώ έβρισκα θεραπευτικό αποτέλεσμα άμεσα και αποτελεσματικά. Να λοιπόν γιατί θυμώνω ως πολίτης της χώρας που εισήγαγε την ιατρική και τον πολιτισμό στον κόσμο, την χώρα της δημοκρατίας όταν το κράτος εντελώς φασιστικά μας στερεί το δικαίωμα να επιλέγουμε την θεραπεία που επιθυμούμε όχι άμεσα λέγοντάς μας να μην κάνουμε ομοιοπαθητική αλλά ύπουλα και έμμεσα αποκλείοντας την συνταγογράφηση του ομοιοπαθητικού φαρμάκου από τα ταμεία.

Ποιός δημοκρατικός νομοθέτης σκαρφίστηκε τέτοιο τερατούργημα; Ποιός του έδωσε το δικαίωμα να μου επιβάλλει εκείνος τι θα κάνω εγώ στο δικό μου σώμα για να θεραπευτώ; Ποιός μπορεί να με αποκλείει από αυτό που εγώ θεωρώ ότι πρέπει να κάνω για το καλό μου και αυθαιρετώντας να μου επιβάλλει ότι εκείνος νομίζει καλό για μένα, ή ότι τα συμφέροντα του υποδεικνύουν ότι πρέπει να με οδηγήσει να κάνω;

Εγώ θα παραμείνω υπέρμαχος αυτού που με θεραπεύει χωρίς φόβους από παρενέργειες. Θα υπερασπίζομαι το δικαίωμά μου να έχω ίση μεταχείριση με όσους δεν επιλέγουν αυτή τη μέθοδο και θα αγωνίζομαι μέχρι το σύστημα να κατανοήσει ότι δημοκρατία σημαίνει ίση μεταχείριση προς όλες τις μεθόδους. Ευχαριστώ από καρδιάς για όσα κάνατε και κάνετε για μένα.