ΗΜΙΚΡΑΝΙΑ, ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΙΠΠΟΥΡΙΔΑΣ, ΗΠΑΤΙΤΙΔΑ C 

Ν.Π. γυναίκα 39 ετών  

Από 12 χρονών είχα ένα πρόβλημα με ημικρανίες, ημικρανίες όμως που με οδηγούσαν στην τρέλλα από τον πόνο. Πήγα σ'όλους τους γιατρούς, έκανα πάρα πολλές εξετάσεις, με πήγαν στο εξωτερικό οι γονείς μου, διότι αυτό το πράγμα δεν πέρναγε. Στα 22 μου χρόνια ζούσα μόνο με Lonarid έπαιρνα τουλάχιστον 4 με 5 lonarid την ημέρα για να σηκωθώ, για να μπορέσω να πάω να δουλέψω, για να πάω στις σπουδές μου, ό,τι κι άν έκανα χρειαζόμουνα αυτά τα παυσίπονα και διάφορα άλλα που δοκίμαζα κατά καιρούς για να μπορέσω να λειτουργήσω σαν άνθρωπος, διότι πόναγε το κεφάλι μου , πόναγε και έκλειναν τα μάτια μου, έκανα εμετούς, όλα αυτά που παθαίνουνε οι άνθρωποι οι ημικρανικοί.

Οι γιατροί μου λέγανε ότι η ημικρανία είναι ένα φαινόμενο και υπάρχουν γύρω στις 2.500 αιτίες που μπορείς να το πάθεις. Γνωρίζω μία χειρούργο πλαστικό, όπου κάνοντας παρέα είδε πόσο υποφέρω και μου λέει γιατί δεν δοκιμάζεις εναλλακτική ιατρική και μου συστήσανε την ομοιοπαθητική

Βεβαίως αμέσως πήγα γιατί ήμουνα σε απόγνωση, νόμιζα ότι θα ζώ όλη μου τη ζωή με τις ημικρανίες, και από τον πρώτο μήνα έπαψα να παίρνω lonarid. Δηλαδή για μένα ήτανε η χαρά της ζωής, διότι ξαφνικά άρχισα να σηκώνομαι το πρωί χωρίς να λέω «ωχ, δεν μπορώ, να πιώ ένα χάπι για να σηκωθώ», διότι δεν πόναγε το κεφάλι μου. Άρχισα να λειτουργώ σαν άνθρωπος, άρχισα να βγαίνω έξω, να διασκεδάζω, να τρώω, να πίνω, να είμαι ένας φυσιολογικός άνθρωπος.

Έτσι ξεκίνησε η σχέση μου με την ομοιοπαθητική. Έκτοτε δεν το χρειάστηκα, ευτυχώς, δεν ξανάπαθα ημικρανίες, θεραπεύτηκα από αυτό. Πολύ αργότερα μου παρουσιάστηκε ένα άλλο πρόβλημα, ένα πρόβλημα στη μέση μου, που λεγότανε ιππουρικό σύνδρομο, όπου όλοι μου είπανε ότι «θα μείνεις κουτσή, θα είσαι ανάπηρη, δεν μπορεί πλέον να ισιώσει η σπονδυλική σου στήλη» χιλιάδες πράγματα, ήμουνα εντελώς απογοητευμένη, ήμουνα εννέα μήνες κατάκοιτη με tilcitin, κάτι φοβερά χάπια, που μαζί έπαιρνα και zantac γιατί θα πάθαινα έλκος. Δεν πέρναγε όμως και ξανααπευθύνθηκα στην ομοιοπαθητική.

Ξέρετε είναι δυστύχημα και ντρέπομαι που το λέω, αλλά συνήθως στην ομοιοπαθητική όταν σηκώνουν όλοι τα χέρια, τότε τη θυμόμαστε κι ερχόμαστε πιά διαλυμένοι εδώ. Μη σας πολυλογώ, στις δέκα μέρες που ξεκίνησα ομοιοπαθητική σηκώθηκα από το κρεββάτι. Ήτανε η δεύτερη φορά στη ζωή μου που ξαναπήρα τη ζωή μου στα χέρια μου, γιατί την είχα χαμένη. Αυτό έγινε πριν τρία χρόνια.

Εδώ και τρία χρόνια για τη μέση μου δεν έχω πάρει ούτε παυσίπονο. Δεν έχω ξανασύρει το πόδι μου, δεν αισθάνομαι ότι έχω ξύλινο πόδι, Αισθάνομαι πάρα πάρα πολύ καλά. Ο,τι μου συμβαίνει από κρύωμα, γριππούλα, σπυρί, απευθύνομαι στην ομοιοπαθητική πλέον. Βεβαίως, πέρα από την προσωπική μου ιστορία, η ιστορία της μητέρας μου ήταν καταλυτική.

Η μητέρα μου πάσχει από ηπατίτιδα C, όπου της χορηγήσανε οι αλλοπαθητικοί ιντερφερόνη, έπαθε αλλεργία στην ιντερφερόνη, της πέσανε τα αιμοπετάλιά της, πέθαινε, είχε διαλυθεί το πρόσωπό της από αντιδράσεις και βεβαίως μετά από πέντε ενέσεις που της συνέβη αυτό τελείωσε για μας η αλλοπαθητική ιατρική και ήρθαμε στην ομοιοπαθητική

Η μαμά μου αυτή τη στιγμή είναι ένας άνθρωπος μία χαρά, δεν ήταν ποτέ της έτσι, δεν παίρνει τίποτ'άλλο, οι τρανσαμινάσες της είναι πάρα πολύ χαμηλές, είναι κάτω από το ανώτατο φυσιολογικό. Οι γονείς μου που είναι ασφαλισμένοι τα φάρμακα τους τα εγκρίνει και τους τα πληρώνει το ΝΑΤ.

Το ομοιοπαθητικό φάρμακο είναι ίσως το πιό φτηνό φάρμακο που κυκλοφορεί αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα, διότι όταν ο πατέρας μου που έχει τριγλυκερίδια, λιπίδια χρειαζόταν γύρω στις 40.000 η συμμετοχή του το μήνα για τα σιρόπια και τα φάρμακα που του δίνανε και τώρα με 3.000 συμμετοχή παίρνει τα ομοιοπαθητικά φάρμακα του μήνα αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό.