ΕΠΙΤΥΧΙΑ....ένα στοίχημα βεβαίως μα τι στοίχημα τελικά ;

ΕΠΙΤΥΧΙΑ....ένα στοίχημα βεβαίως  
μα τι στοίχημα τελικά ;

 
Τι συνιστά επιτυχία τελικά;
Ας πάρουμε 2 λεπτά να το σκεφτούμε... Πιο σωστά τιθέμενο το ερώτημα θα ήταν τι συνιστά επιτυχία για ποιόν, πού, πότε; Για έναν δημόσιο υπάλληλο της δεκαετίας του 80 επιτυχία ίσως ήταν το να μπορεί να αγοράζει φρούτα εκτός εποχής και να πηγαίνει διακοπές στη Χαλκιδική με την οικογένεια και το μπατζανάκη της δεύτερης ξαδέρφης του δημάρχου της Αστερόεσσας! Για έναν δημόσιο υπάλληλο του 2013 στην Ελλάδα του μνημονίου και της κατάθλιψης επιτυχία συνιστά ίσως το να μπεί εγκαίρως ο μισθός στο λογαριασμό του - και όχι στο χρονοντούλαπο -  και να διατηρήσει την εργασία του ΚΑΙ αυτό το μήνα...για έναν 50 άρη με πολλά χρήματα επιτυχία ίσως συνιστά το να του ‘ κάτσει’ η γκόμενα για χάρη της οποίας έχασε 5 κιλά, πήρε καινούριο αμάξι  και γράφτηκε σε ορειβατικό σύλλογο στον ΄Ολυμπο.... και να μη του ‘ κάτσει’ βέβαια η γκόμενα έχει το κέρδος της καλής φυσικής κατάστασης να το αξιοποιήσει με άλλη φυσιολάτρισσα πιο πρόθυμη και εξίσου εκθαμβωτική στο χρηματιστήριο αξιών των 50άρηδων -και αυτό μια επιτυχία είναι αλλά έχει το παληκάρι τις προσλαμβάνουσες και την ετοιμότητα να το αναγνωρίσει;
    Τι συνιστά επιτυχία τελικά  για τις κοινωνίες που συνήθως ζούμε; Χρήματα, επιρροή, φαίνεσθαι ακόμα και μέσα από ένα θολό και αμφίβολο  γίγνεσθαι αρκεί να είναι αποδοτικό και πάλι σε χρήμα και επιρροή....Ε λοιπόν τα νέα είναι ότι όπως  τα στατιστικά λένε αυτό το conept δεν περπατάει....ο πλανήτης διάγει βίον καταθλιπτικόν, βουτηγμένο σε μια αχλύ ματαιότητας και αειφόρου κενότητας και τα παρακάτω στοιχεία είναι αποκαλυπτικά αυτού του γεγονότος  και εξόχως αναστατωτικά για όσους επιλέγουν να αναστατώνονται από τις πληροφορίες που θέτουν ενοχλητικά ερωτήματα του στυλ «είναι ο γιαλός στραβός ή στραβά αρμενίζουμε;».
-          περίπου 8 εκατομμύρια άνδρες, γυναίκες και παιδιά στο Ηνωμένο Βασίλειο υποφέρουν από αγχώδεις διαταραχές διαφόρων τύπων και εντάσεων με υπολογισμένο κόστος 10 δισεκατομμύρια λίρες το χρόνο!!!!!!!!!!!
-          Το Μάιο του 2012 οι εισαγωγές στα νοσοκομεία για στρες είχαν αυξηθεί 7% σε σχέση με τον προηγούμενο χρόνο.
-          Το στρες και η κατάθλιψη « απέφεραν» 10 εκατομμύρια ΧΑΜΕΝΕΣ και ΠΛΗΡΩΜΕΝΕΣ εργατομέρες τον τελευταίο χρόνο!!
-          Το ίδιο χρονικό διάστημα στο στρες αποδόθηκε το 40% όλων των ασθενειών που σημειώθηκαν στο χώρο εργασίας.
-          Σχεδόν ένας στους πέντε ενήλικες στο Ηνωμένο Βασίλειο υποφέρει από άγχος και κατάθλιψη.
-          Οι Βρεττανοί έχουν τις λιγότερες και πιο χαμηλά αμοιβόμενες δημόσιες αργίες στην Ευρώπη!
-          Από το 2009 εως το 2012 το ετήσιο κόστος στο Εθνικό Σύστημα Υγείας  για χάπια του ύπνου έφτασε τα 50 εκατομμύρια λίρες!
-          Το 2011 περισσότερες από 45 εκατομμύρια συνταγές για αντικαταθλιπτικά εκδόθηκαν στο Ηνωμένο Βασίλειο....μετρώντας μια αύξηση της τάξεως του 9% από τον προηγούμενο χρόνο!
-          Το Εθνικό Σύστημα Υγείας ξόδεψε για αντικαταθλιπτικά 270 εκατομμύρια λίρες το 2011....μετρώντας μια αύξηση της τάξεως του 23% μέσα σε ένα χρόνο!!!!!!!
 
       Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας περισσότερα από 350 εκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο υποφέρουν από κατάθλιψη. Στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής ο αριθμός των συνταγών για αντικαταθλιπτικά έχει αυξηθεί κατά 400% από το 1988!!!!!! Για το Ηνωμένο Βασίλειο το αντίστοιχο ποσοστό είναι 495% από το 1991!!!!!!!!! Στην Ευρώπη από το 1995 εως το 2009 η χρήση αντικαταθλιπτικών αυξήθηκε σχεδόν 20% ΚΑΘΕ χρόνο!!!!!!!! Στη Γερμανία το 40% των Γερμανών εργαζομένων λένε ότι οι εργασίες τους έγιναν πιο στρεσσαριστικές μέσα στα τελευταία δύο χρόνια. Το 2011 η Γερμανία «έχασε» 59 εκατομμύρια εργάσιμες μέρες εξαιτίας ψυχολογικών ασθενειών μετρώντας πάνω από 80% αύξηση στη συγκεκριμένη απώλεια μέσα στην τελευταία 15ετία!!  Ασφαλείς εκτιμήσεις  στη Γερμανία ανεβάζουν το κόστος της υπερκόπωσης των εργαζομένων λόγω στρες σε 10 ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΕΥΡΩ το χρόνο για τη χώρα!!!!!!! Τίποτα δεν κοστίζει περισσότερο σε ένα ασφαλιστικό- συνταξιοδοτικό σύστημα από το να χρειάζεται να αποσύρεις έναν εργαζόμενο στα 50 του από το ενεργό εργατικό δυναμικό επειδή «έκαψε τη φλάτζα» λόγω στρες και υπερκόπωσης....παλαιότερα αυτές ήταν μεμονωμένες περιπτώσεις τώρα όμως τείνουν να γίνουν ο κανόνας δυστυχώς...
Το συμπέρασμα από τα παραπάνω – αν είναι δηλαδή να βγεί και ένα συμπέρασμα- είναι ότι ριχτήκαμε  στο κυνήγι μιας επιτυχίας που μας αρρωσταίνει, μας λυπεί, μας θλίβει και στην τελική μας ενοχλεί....θλίψη νιώθουν και αυτοί που τα ‘έχουν’ αλλά και εκείνοι που τους λείπουν....οι λόγοι είναι διαφορετικοί αλλά το αποτέλεσμα το ίδιο οπότε μήπως, ίσως, κατά πάσα πιθανότητα θα έπρεπε να ανασκουμπωθούμε και να προσθέσουμε νέες διαστάσεις στο τι συνιστά επιτυχία για τον καθένα μας αρνούμενοι να υιοθετήσουμε την έτοιμη εικόνα του φαίνεσθαι που μας πλασάρουν όλοι μα όλοι από τα ΜΜΕ μέχρι τη θεία Βαγγελίτσα από το Πληγοχώρι; Μήπως θα έπρεπε -για το δικό μας καλό- να διευρύνουμε την εικόνα «ΕΠΙΤΥΧΙΑ»  βάζοντας -εκτός από τα χρήματα και τη δύναμη-  στο πλάνο την ποιότητα ζωής όπως αυτή εκφράζεται μέσα από τη σοφία της ύπαρξης, την ικανότητα μας να θαυμάζουμε τα απλά και τα λιγότερο απλά κάποτε πράγματα στη ζωή μας και κυρίως την ικανότητα μας να προσφέρουμε φροντίδα, ευγένεια, αγάπη και καλωσύνη στον εαυτό μας πρώτα, στους κοντινούς μας κατόπιν και στον περιβάλλοντα κόσμο τελικά και επί της ουσίας...μήπως θα έπρεπε να μπούμε στη διαδικασία να κατανοήσουμε τους εαυτούς μας με έναν ουσιαστικό και αποτελεσματικό τρόπο; Να καταλάβουμε γιατί κάνουμε ό, τι κάνουμε , να διακρίνουμε, να διαπιστώσουμε και να ταυτοποιήσουμε τις συνήθειες μας και μετά να τις αλλάξουμε  αυτές τις ίδιες που μας αρρωσταίνουν, μας κάνουν αντιπαθητικούς, μίζερους και τελικά γελοίους δυστυχισμένους; Σε αυτό το ρόλο δε εμφανιζόμαστε πολύ επιτυχημένοι αλλά είναι τελικά αυτός ο ρόλος που επιφυλάσσουμε στους εαυτούς μας;
 Έχουμε την ετοιμότητα να αναγνωρίσουμε ότι ενστερνιζόμενοι πρότυπα του φαίνεσθαι χάνουμε τη δυνατότητα του είναι; Και σε απλά ελληνικά για χάρη ευτελών πραγμάτων και καταστάσεων χάνουμε -με δική μας συναίνεση και υπαιτιότητα- τη δυνατότητα να είμαστε αυθεντικοί, ανθρώπινοι άνθρωποι συνδεδέμενοι με τις πραγματικές ανάγκες μας και με τους εαυτούς μας...το τίμημα είναι βαρύ  αλλά ποιός το κατανοεί; Χρειάζεται ίσως μια απόσταση απο τα γεγονότα μια αντικειμενικότητα όπως αυτή που προσφέρουν τα βιοαναδρασικά μηχανήματα που αποδεδειγμένα είναι « η πιο σίγουρη πηγή πληροφόρησης για το τί συμβαίνει μέσα στο άτομο . Για τους μηχανισμούς μέσω των οποίων αντιδρά, τις αντοχές που έχει, τον τρόπο να τροποποιήσει προς το καλύτερο ό, τι δεν αποδίδει με βάση τις ιδιότητες του. Για τον τρόπο να αξιοποιήσει στο μέγιστο τις ικανότητες του, τον τρόπο να πάρει στο μέγιστο αυτά που προσδιόρισε η ζωή για εκείνον βάσει των προδιαγραφών και των ιδιοτήτων του». « Τα βιοαναδρασικά μηχανήματα, ο ηλεκτροδερμογράφος, ο ηλεκτροθερμογράφος, ο ηλεκτρομυογράφος τα λένε όλα, απλά, εύκολα, κατανοητά. Οι πληροφορίες αυτές είναι η μεγάλη και πολύτιμη προίκα του ατόμου στη διαμόρφωση της εικόνας του εαυτού του, στη δημιουργία της προσωπικότητας του στην ιεράρχηση και τον καθορισμό των εξωτερικών του πράξεων δηλαδή στη μεγάλη επιτυχία του. Αυτή την επιτυχία που αντικειμενικά επιβραβεύει τις ιδιότητες και τα προσόντα του.»
Μήπως τελικά αυτή είναι και η επιτυχία που κερδίζει το στοίχημα του τίτλου; Το στοίχημα που επιβραβεύει την αυτογνωσία με ευτυχία και ισορροπία εσωτερική και εξωτερική; Προκλητικό το ερώτημα και την ίδια στιγμή καίριο και σωτήριο, αφυπνιστικό και παρηγορητικό απαιτεί θάρρος από τον ερωτώντα και κουράγιο για να απαντηθεί....και είναι από εκείνα τα ερωτήματα στα οποία το σημαντικό δεν είναι τόσο η προφανής απάντηση όσο η επένδυση στη διαδικασία της εύρεσης και θεμελίωσης της προφανούς απάντησης...και ίσως τελικά να είναι αυτή η επένδυση το ίδιο το στοίχημα και η μεγάλη επιτυχία!