ΔΥΣΜΗΝΟΡΡΟΙΑ, ΥΠΟΘΥΡΕΟΕΙΔΙΣΜΟΣ, ΖΑΛΗ, ΑΫΠΝΙΑ, ΑΓΧΩΔΗΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣ
Α.Κ γυναίκα 18 ετών
Η Γεια σας αγαπητοί μου φίλοι. Είμαι δεκαοκτώ χρονών και ανήκω στην πιο νεαρή ομάδα ατόμων που έπασχε από διαφόρων ειδών προβλήματα. Λέω “έπασχε” γιατί χάρη πλέον στη μέθοδο της ομοιοπαθητικής και συγκεκριμένα στην ιατρική ομάδα του κ. Διαμαντίδη και των συνεργατών του, δεν πάσχω.
Η ομοιοπαθητική μπήκε στη ζωή μου πριν ένα χρόνο και την άλλαξε ριζικά. Όχι μόνο θεράπευσα το πρόβλημα το οποίο είχα, αλλά σταδιακά και με τη βοήθεια της γιατρού μου, συνειδητοποίησα πως είχα και άλλου τύπου προβλήματα. Ξεκίνησα λοιπόν την ομοιοπαθητική θεραπεία, επειδή έπασχα από χρόνια δυσμηνόρροια. Συγκεκριμένα, όταν ήμουν εννέα χρονών αδιαθέτησα για πρώτη φορά. Από τότε και μέχρι που ήρθα σε επαφή με την ομοιοπαθητική, κάθε μήνα που αδιαθετούσα έπασχα από αφόρητους πόνους. Για την ακρίβεια έπαιρνα μηνιαίως τέσσερα με πέντε αναλγητικά τα τελευταία οκτώ χρόνια που σημαίνει πεντακόσια περίπου παυσίπονα μέχρι τη στιγμή που ξεκίνησα ομοιοπαθητική.
Πέρα όμως απ' αυτό, στο διάστημα της εμμήνου ρύσεως μου αναγούλιαζα και τελικά έκανα εμετό. Όταν μπήκα στα δεκαεπτά ξεκίνησα ομοιοπαθητική γι' αυτό ακριβώς το πρόβλημα. Την περίοδο εκείνη λόγω κάποιων οικογενειακών θεμάτων και της πίεσης από το σχολείο, είχα γίνει υπερευαίσθητη και έκλαιγα συνεχώς, σε σημείο που να μην αναγνωρίζω τον εαυτό μου. Ήξερα πως χρειαζόμουν βοήθεια αλλά δεν ήξερα που να απευθυνθώ. Τότε ήταν που τόλμησα να έρθω σε επαφή με την ομοιοπαθητική - ήδη είχα γνώση για αυτού του είδους τη θεραπεία – και έκλεισα το πρώτο μου ραντεβού. Αμέσως κατάλαβε η γιατρός μου πως, επειδή οι συνθήκες στη ζωή μου δεν ήταν τόσο ευνοϊκές, είχα μεταμορφωθεί σ' ένα παραπονιάρικο και ευαίσθητο κοριτσάκι. Με την ομοιοπαθητική θεραπεία που ακολούθησα με σ' ένα μήνα, είχα γίνει άλλος άνθρωπος. Σταμάτησα να κλαίω τόσο συχνά και έγινα πιο ανθεκτική στα προβλήματα της καθημερινότητας. Σταδιακά, οι πόνοι της περιόδου ελαττώθηκαν και τον έβδομο μήνα της θεραπείας μου δεν πόνεσα καθόλου. Για πρώτη φορά στη ζωή μου δεν ένιωσα κανένα πόνο, καμία ενόχληση κατά τη διάρκεια της περιόδου μου! Τους επόμενους μήνες πόνεσα ελάχιστα, οι αναγούλες είχαν σταματήσει και οι τελευταίοι τρεις μήνες μου ήταν εντελώς καθαροί. Όλο αυτό το διάστημα έχω πάψει να παίρνω παυσίπονα και στην αρχή της θεραπείας μου η ιατρική ομάδα του κ. Διαμαντίδη μου είχε χορηγήσει επιπλέον ειδικά ομοιοπαθητικά φαρμακευτικά σχήματα για περίπτωση κρίσης για το συγκεκριμένο πρόβλημα. Πλέον δεν χρειάζεται να πάρω ούτε αυτά. Νομίζω πως ήδη έχω καλύψει αρκετά αυτό το θέμα και σας έχω δώσει μια ολοκληρωμένη εικόνα του ανύπαρκτου πλέον προβλήματός μου.
Θα ήθελα όμως να χρησιμοποιήσω λίγες ακόμα γραμμές για να σας πω πού αλλού με έχει βοηθήσει η ομοιοπαθητική. Πέρα από το πρόβλημα της δυσμηνόρροιας έπασχα και από υποθυρεοειδισμό από τα δεκατρία μου χρόνια και έπαιρνα φάρμακα για να τον σταθεροποιήσω, αν και ποτέ δε μπόρεσε να σταθεροποιηθεί. Από το δεύτερο κιόλας μήνα της θεραπείας μου με την ιατρική ομάδα του κ.Διαμαντίδη έπαψα να παίρνω το χάπι που μου είχε χορηγήσει η ενδοκρινολόγος μου και μετά από δική της συγκατάθεση, γιατί πλέον δεν είχα πρόβλημα με το θυρεοειδή μου. Οι εξετάσεις μου ήταν καθαρές και ο θυρεοειδής μου σε φυσιολογικό επίπεδο. Η ίδια η γιατρός μου παραξενεύτηκε όταν είδε τις εξετάσεις και αποφάσισε να σταματήσω να παίρνω το χάπι.
Εκτός όμως από τη δυσμηνόρροια και τον υποθυρεοειδισμό, είχα ζαλάδες, αϋπνίες και άγχος, προβλήματα που ξεπέρασα μέσα στον πρώτο μήνα της θεραπείας μου με ομοιοπαθητικά φάρμακα και με ομοιοπαθητικά φαρμακευτικά σχήματα. Φέτος έδωσα πανελλήνιες εξετάσεις και μπορείτε να φανταστείτε πόσο τυχερή ήμουν που δεν είχα άγχος και μπόρεσα να είμαι απολύτως συγκεντρωμένη στον στόχο μου.
Παράλληλα με την ομοιοπαθητική έκανα και βιοανάδραση για να θωρακίσω ακόμα περισσότερο τον εαυτό μου. Τελικά, κατάφερα να περάσω σε μια σχολή της επιθυμίας μου, χωρίς άγχος, με πολλή αισιοδοξία και έχοντας ανελιχθεί ψυχολογικά. Δεν είναι τυχαίο μάλιστα που όλοι όσοι με γνώριζαν λένε πως έχω αλλάξει εντελώς.
Συνιστώ λοιπόν σε όλους να δοκιμάσουν τη μέθοδο της ομοιοπαθητικής με την προϋπόθεση όμως πως θα είναι δεκτικοί και θα έχουν θέληση οι ίδιοι να αλλάξουν, γιατί ουσιαστικά εξελισσόμαστε, η ομοιοπαθητική όμως μας δίνει την ώθηση και μας δείχνει το δρόμο προς αυτήν την αλλαγή.
Καταλήγοντας, θα ήθελα πραγματικά να ευχαριστήσω από τα βάθη της καρδιάς μου την επιστημονική ομάδα του κ. Διαμαντίδη και τη γιατρό μου, που μπήκαν στη ζωή μου και με βοήθησαν να αλλάξω ριζικά. Θα τους το χρωστώ για πάντα.
