Skip to main content

Η ΘΕΙΑ ΠΕΛΑΓΙΑ ΤΑ ΣΤΑΥΡΟΛΕΞΑ ΚΑΙ Ο ΒΡΟΥΞΙΣΜΟΣ

    Η ΘΕΙΑ ΠΕΛΑΓΙΑ ΤΑ ΣΤΑΥΡΟΛΕΞΑ ΚΑΙ Ο ΒΡΟΥΞΙΣΜΟΣ  Μου αρέσουν τα σταυρόλεξα – με μύησε σε αυτά η θεία Πελαγία εκείνο το καλοκαίρι στην Ικαρία....καθόλου δεν ήθελα να πάω σε εκείνο το νησί τότε...που να ξερα ότι μεγαλώνοντας θα μελετούσα εκείνο  το νησί και τη στάση των κατοίκων του απέναντι στη ζωή αφού οι κάτοικοι της ζουν χρόνια πολλά και η Ικαρία έχει καταταχτεί στις γαλάζιες ζώνες του πλανήτη -αυτές που οι κάτοικοι τους ζουν σημαντικά περισσότερα χρόνια από το μέσο όρο ενώ το στρες φαίνεται να τους είναι γνωστό μόνο ως βιβλιογραφική αναφορά!     Έκτοτε πέρασαν χρόνια πολλά και σκαμπανεβάσματα περισσότερα αλλά τα σταυρόλεξα έμειναν ως σπορ χαλαρωτικό και ανανεωτικό ενίοτε και πολύ εκνευριστικό όταν ‘πέφτεις’ πάνω σε λέξεις και έννοιες που δεν τις έχεις ξαναδεί και σου αναστατώνουν τη ροή της λύσης! Ο βρουξισμός εμπίπτει ακριβώς σε αυτήν την κατηγορία! Πρόκειται για το φαινόμενο του τριγμού των δοντιών κατά τη διάρκεια είτε της νύχτας είτε της μέρας και αποτελεί διαδεδομένη συμπεριφορά....το αστείο ή το τραγικό της υπόθεσης – όπως θέλει το βλέπει και το κατατάσσει κανείς- είναι ότι το μεγαλύτερο ποσοστό των ανθρώπων που εμφανίζουν αυτή την ευρέως διαδεδομένη συμπεριφορά δεν συνειδητοποιεί ότι την εμφανίζει παρά  μόνο όταν έχει καταστρέψει τα δόντια του, έχει αποκτήσει ανεξήγητους και επίμονους πονοκεφάλους, έχει παραμορφώσει το πρόσωπο του και το έχει μετατρέψει  σε τοπίο παγωμένης λίμνης χωρίς κύκνους με βαθιές ρυτίδες στο πλάι του στόματος κυρίως, έχει χάσει την πραγματική του φωνή και μιλάει με μια φωνή δήθεν εκφραστική χωρίς όμως χρώμα και ζεστασιά με ένα μέταλλο σκληρό και κοφτερό στο τελείωμα της  και άλλα τέτοια γλυκά και τρυφερά και εξόχως αυτοκαταστροφικά αφού ακριβώς αυτό συνιστά ο βρουξισμός: την επιτομή της ραφιναρισμένης και  εσωτερικευμένης αυτοκαταστροφής που υλοποιείται με περισσή ανεμελιά και γενικευμένη χάρη σε ένα αδιάλειπτο στραγγάλισμα της ανθρώπινης έκφρασης ακόμα και των πιο απλών συναισθημάτων....      Ο λαός -που έχει έναν αυθεντικό και άμεσο τρόπο έκφρασης- το λέει με μια φράση καθοριστικής και καθάριας απλότητας « σφίγγει τα δόντια και προχωράει» περιγράφοντας την φυσική ένταση με την οποία κάποιος επιλέγει να βιώσει μια κατάσταση και να συνεχίσει να ζει...βέβαια τα ερωτήματα που τίθενται αμέσως αμέσως  είναι με τι ποιότητα ζωής ζεί αυτός που σφίγγει τα δόντια και πόσο μακρυά θα καταφέρει να πάει στο δρόμο που έχει διαλέξει να πορεύεται ,  με τι απώλειες στην υγεία του και στη ζωή που διαλέγει να ζήσει με αυτό τον τρόπο και κυρίως που κατευθύνεται;  Σφίγγει τα δόντια και προχωράει για να πάει που; Προσπαθεί να ξεφύγει από τι; Είναι εγκλωβισμένος/η από ποιόν και που;      Βάζει το πρόσωπο του να μαρτυρήσει μια κατάσταση την οποία δεν έχει το κουράγιο να αντικρύσει ευθέως- κατά τραγική ειρωνεία η φράση είναι ότι δεν την αντιμετωπίζει κατά πρόσωπο- δεν τολμά να την ομολογήσει ούτε στον εαυτό του...τη σωματοποιεί όμως ελπίζοντας ίσως ότι τα θέματα υγείας που θα προκύψουν θα τον κατευθύνουν στην επίλυση του βασικού προβλήματος που είναι η αδυναμία του  να αποδεχτεί την ευθύνη του για τη δημιουργία της άμεσης πραγματικότητας του και τον τρόπο που την βιώνει ως Πρόσωπο δημιουργώντας το ‘ παγωμένο’ προσωπείο του βρουξιστή. Ενός αισθαντικού πολλές φορές ανθρώπου που αναγκάζεται να υιοθετήσει έναν «μετρημένο» τρόπο έκφρασης ή και λοβοτομημένο τρόπο έκφρασης, αν δεν θέλουμε να μασήσουμε τα λόγια μας, για να επιβιώσει από έναν σκληρό γονιό, έναν δεσποτικό και ζηλιάρη σύντροφο, ένα αδίστακτο  και ασυναισθηματικό συνάδελφο,  από μια κάποια πραγματικότητα  που επιτέλους  δεν έχει τη δύναμη να «χωνέψει», να αναιρέσει, να ανασκευάσει, να διακρίνει την ευκαιρία μέσα στη δυσκολία και έτσι στρέφεται κατά του εαυτού του σφίγγει τα δόντια και προχωράει....για να πάει που; Η ψυχική ένταση που του δημιουργεί η κατάσταση αυτή καθαυτή σε συνδυασμό με τη μυϊκή ένταση που μαζεύουν οι μύες της κροταφογναθικής διάρθρωσης και οι μύες του προσώπου του τροφοδοτούν την προσωπική του καταπίεση και  δημιουργούν ένα ομιχλώδες αγχωτικό  τοπίο στο οποίο ο βρουξίζων χαρακτήρας μας χάνεται πολύ χαλαρά και καθόλου ψύχραιμα αποκομμένος για τα καλά από την προσωπική του ευτυχία...       Το ξέρει; Έτσι τόσο ευθέως σίγουρα όχι...το υποψιάζεται όμως ότι κάτι θεμελιώδες έχει πάει θεμελιωδώς ας πούμε στραβά και ας μην πούμε θεόστραβα και σταματήσετε να διαβάζετε το άρθρο ακριβώς εδώ! Από το πίσω μέρος του μυαλού του περνάει και η σκέψη ότι θα μπορούσαν τα πράγματα να είναι καλύτερα αλλά πως να καλυτερέψουν και τα γιέριμα τα πράγματα; από μόνα τους; Συν Αθηνά και χείρα κίνει έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι....πέραν τούτου βέβαια καλό είναι να θυμόμαστε και  ότι... «Δεν μπορούμε να αλλάξουμε τα πράγματα έξω από εμάς κατά παραγγελία όμως τα πράγματα έξω από εμάς αλλάζουν μόνα τους όταν είμαστε ελεύθεροι μέσα μας»....κανένας δεν μπορεί να  επιβάλλει το πως θα νιώσει ο άλλος για το ο, τιδήποτε συμβαίνει...το τι νιώθει κάποιος ήταν είναι και θα είναι προσωπική επιλογή και ευθύνη ...και αν εσύ που τρίζεις τα δόντια σου  καταφέρεις να νιώθεις ελεύθερος και ευτυχής κάτω από συνθήκες εξαιρετικής πίεσης και άγχους, ακόμα και όταν ‘δηλητηριώδεις’ φράσεις μολύνουν την ατμόσφαιρα και σε ευνουχίζουν μεταφορικά και κυριολεκτικά τότε έχεις καταφέρει να απελευθερωθείς από τις αυταπάτες που παγίδευαν την συνείδηση σου και παρέλυαν την αυτενέργεια σου και να κάνεις το πιο σημαντικό βήμα για να χαρείς τη ζωή σου....σε κάθε στιγμή υπάρχει χαρά αν διαλέξεις να την εντοπίσεις και να τη ζήσεις....διαλέγεις; αν όχι τι κερδίζεις με το να την αγνοείς και να παραιτείσαι του δικαιώματος σου στην ευτυχία; Αντέχεις να παραιτείσαι; Αν απαντάς ναι ξανασκέψου το....και αν δεν απαντάς καθόλου αλλά απλώς ξανασφίγγεις τα δόντια πάρε θάρρος...η Ρώμη μπορεί να μη χτίστηκε  σε μία μέρα αλλά χρειάστηκε μόνο μια μέρα για να μπεί ο θεμέλιος λίθος και να αρχίσει να χτίζεται για να γίνει το κόσμημα της Ιστορίας και η περιώνυμη πόλη του Φωτός! Όπως έλεγε και ο Σωκράτης «το μυστικό της αλλαγής είναι να επικεντρώνετε όλη σας την ενέργεια όχι για να πολεμήσετε το παλιό, αλλά για να χτίσετε το καινούριο.»      Σε πολύ απλά ελληνικά αυτό σημαίνει ότι το πρώτο βήμα βελτίωσης μιας οποιασδήποτε κατάστασης- σε όλα τα χρόνια και όλους τους καιρούς -εσυνίστατο αρχικά  στη συνειδητοποίηση της κατάστασης αυτής καθαυτής και αμέσως μετά στην κατάστρωση μιας στρατηγικής που να προάγει ακριβώς τη ζητούμενη  βελτίωση.   Μες στην ατυχία της βρουξιστικής βίωσης τους όλοι όσοι τρίζουν τα δόντια τους μπορούν και να θεωρήσουν τους εαυτούς τους και λίγο- ας το πούμε - τυχερούς αφού πλέον στη διάθεση τους βρίσκονται τεχνικές όπως η βιοανάδραση και ειδικότερα η χρήση ηλεκτρομυογράφου που δείχνει ξεκάθαρα και πέραν πάσης αμφιβολίας  την ηλεκτρική δραστηριότητα των μυών που εμπλέκονται, για παράδειγμα,  στο εξαιρετικά επώδυνο κροταφογναθικό σύνδρομο. Επιπλέον σημαντικές είναι οι τεχνικές προοδευτικής εκτόνωσης της συσσωρευμένης μυϊκής έντασης αφού επαναφέρουν τους ‘πετρωμένους’ μύες σε φυσιολογική λειτουργία δίνοντας σε αυτούς   την πλαστικότητα  τους και στο πρόσωπο την εκφραστική του ικανότητα ενώ εγκαθιστούν – όπου δεν υπάρχει- και τονώνουν εκεί που υπάρχει το διάλογο ανάμεσα στο νου και το σώμα. Ακόμα οι βιοαναδρασικές εφαρμογές που εξισορροπούν τη δραστηριότητα των ημισφαιρίων του εγκεφάλου προάγοντας παράλληλα την  καλύτερη επικοινωνία τους είναι εξαιρετικά χρήσιμες στην ανάπτυξη της ικανότητας επεξεργασίας του συναισθήματος ώστε το άτομο να μαθαίνει βιώνει ένα φυσιολογικοποιημένο συναίσθημα χωρίς να χάνεται  μέσα σε ανέξελεγκτες παρορμήσεις και υπερβολές που να το οδηγούν στο να χρειάζεται να «σφίγγει» τα δόντια για να προχωρά στη ζωή! Εξίσου σημαντικές είναι και οι βιοαναδρασικές τεχνικές διαχείρισης του στρες, η νοερή απεικόνιση και οι γνωστικοσυμπεριφοριστικές τεχνικές οι οποίες δίνουν σημαντική  έμφαση στην εμπλοκή του ενδιαφερόμενου στη διαμόρφωση της καθημερινότητας του και στην προσωπική του ευθύνη για αυτήν , επεκτείνουν τη θεραπευτική παρέμβαση ώστε να συμπεριλάβει συναισθηματικούς, γνωστικούς και κοινωνικούς παράγοντες και αναζητούν τρόπους ώστε οι ενδιαφερόμενοι να απευαισθητοποιηθούν από τους παράγοντες που πυροδοτούν την- ας την ονομάσουμε «βρουξιστική αντίδραση» - και να γίνουν ικανοί να διαχειριστούν πιο αποτελεσματικά τον πόνο τους, όταν αυτός εμφανίζεται αλλά και τις βαθιά ριζωμένες επιθυμίες και πεποιθήσεις τους που πιθανά να δρουν ως επιπρόσθετοι εκλυτικοί παράγοντες για αυτήν ακριβώς  τη «βρουξιστική αντίδραση».      Η βιοανάδραση με όλες τις δυνατότητες που προσφέρουν οι εφαρμογές της επιτρέπει σε όσους την αξιοποιούν και την εφαρμόζουν «να αφήνουν τους στρεσσογόνους παράγοντες να είναι μια ανάμνηση του παρελθόντος που κάνει τον άνθρωπο πιο σοφό, με μεγαλύτερο αυτοέλεγχο, μεγαλύτερη αυτογνωσία, και τελικά μεγαλύτερη δυνατότητα να εκπτύξει τις ικανότητες του και να επιτύχει σε ό, τι εκείνος επιθυμεί».    Επιθυμεί να είναι ένα ουράνιο τόξο ευγένειας και καλωσύνης; Επιθυμεί να είναι μια ορχήστρα αγάπης και χαράς ; το μόνο που χρειάζεται ο καθένας μας είναι η επιθυμία και η τέχνη  να δημιουργήσει αρμονία με τον εαυτό του δίνοντας τη δυνατότητα στη ζωή του να διαποτιστεί από το θαυμαστό που τόσο μα τόσο κοντά του βρίσκεται ! Θα τολμήσει να επιτρέψει στον εαυτό του να βιώσει αυτή την ευλογία της αυτογνωσίας και της ειλικρινούς ύπαρξης  ή απλώς θα σφίξει και πάλι τα δόντια; Ίδωμεν........