ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙ ΤΕΛΟΥΣ ΤΑ ΨΥΧΟΣΩΜΑΤΙΚΑ;

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙ ΤΕΛΟΥΣ ΤΑ ΨΥΧΟΣΩΜΑΤΙΚΑ;

Παλαιότερα, όταν έλεγαν για κάποιον οτι έχει «ψυχοσωματικά», εννούσαν, συνήθως, ότι δεν έχει τίποτα ή οτι είναι κατά φαντασίαν ασθενής ή ότι έχει κάτι απροσδιόριστο, που όμως συγγενεύει με την τρέλλα ή έστω την παραξενιά. Η έννοια «ψυχοσωματικά» ήταν απροσδιόριστη, κάτι σαν μίασμα ή καπρίτσιο. Όμως οι άνθρωποι που πάσχουν απο ψυχοσωματικά νοσήματα, δεν παύουν να παρουσιάζουν μια τεράστια ποικιλία συμπτωμάτων, που τους ταλαιπωρούν και έχουν μια πραγματική και βασανιστική υπόσταση.

Πολλές φορές η υπερεξειδίκευση στην ιατρική, οδηγεί στο να ξεχνιέται το γεγονός ότι το σωματικό και το ψυχοδιανοητικό μέρος του ανθρώπου είναι άμεσα αλληλοεπηρεαζόμενα και αλληλοεξαρτώμενα. Δηλαδή, το σωματικό μέρος εξαρτάται και επηρεάζεται απο το ψυχοδιανοητικό, αλλά και αντίστροφα, το ψυχοδιανοητικό μέρος εξαρτάται και επηρεάζεται απο το σωματικό. Άν, για παράδειγμα, εμφανιστεί ξαφνικά ένας πονόδοντος, ένας πονοκέφαλος, μια έντονη ζάλη, ή άλλα σωματικά συμπτώματα, τότε αμέσως επηρεάζεται και η ψυχοδιανοητική κατάσταση. Δηλαδή εμφανίζεται κακοκεφιά, δυσφορία, ανησυχία, φόβος ακόμη και πανικός όταν κάποιος έχει μεγάλη ευαισθησία. Επιβεβαιώνεται δηλαδή ότι το σωματικό πρόβλημα δημιούργησε και ψυχοδιανοητικό πρόβλημα.

Αντίθετα τώρα, αν αντιμετωπίσει κάποιος μιά κατάσταση με δυσάρεστο περιεχόμενο, δηλαδή ότι κάτι συνέβη στο παιδί που είναι στο σχολείο, ή ότι η μητέρα του έχει πάθει ατύχημα ή ότι ο σύντροφος του θέλει να χωρίσουν ή ότι ο συνάδελφος του στη δουλειά τον διαβάλλει για να τον υποσκελίσει, τότε αρχίζουν αμέσως και τα σωματικά συμπτώματα. Δηλαδή πιάσιμο στην αναπνοή που μπορεί να εξελιχθεί σε δύσπνοια, πόνος στο στομάχι, ταχύπνοια, ταχυκαρδία, φούντωμα στο πρόσωπο, δυσκολία στην όραση και χιλιάδες άλλα συμπτώματα. Το συμπέρασμα είναι το ίδιο. Δηλαδή το ψυχοδιανοητικό μέρος επηρεάζει και τροποποιεί το σωματικό μέρος. Κάθε φορά λοιπόν που ενα ψυχοδιανοητικό πρόβλημα επιδρά στο σωματικό επίπεδο και το αρρωσταίνει, δηλαδή παράγει σωματικά συμπτώματα, τότε λέμε ότι πρόκειται για ψυχοσωματική ασθένεια.

Γίνεται λοιπόν αντιληπτό οτι τα ψυχοσωματικά νοσήματα έχουν άμεση σχέση με το καθημερινό στρες. Κάθε στρεσογόνος παράγοντας, και είναι πολύ μεγάλος ο αριθμός τους στη σημερινή καθημερινότητα, ξεκινάει απο ενα ψυχοδιανοητικό ερέθισμα και πυροδοτεί μια σωματική αντίδραση, η οποία μπορεί να εμφανίζεται με μια πληθώρα συμπτωμάτων, από το πιό ήπιο έως το πιο έντονο και επικίνδυνο. Είναι λάθος να θεωρεί κανείς τα ψυχοσωματικά νοσήματα ως παραξενιά, καπρίτσιο ή προσπάθεια για να επισύρει κάποιος την προσοχή και τη φροντίδα. Και, για να αντιληφθούμε τη σοβαρότητα των ψυχοσωματικών νοσημάτων, θυμίζω οτι στο Διαγνωστικό και Στατιστικό Εγχειρίδιο Ψυχοπαθολογικών Διαταραχών DSMIII, που εκδίδεται από την Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρεία, υπάρχουν 10κατηγορίες διεθνώς αποδεκτών ως ψυχοσωματικών νοσημάτων:

1. Δερματικά νοσήματα

2. Μυοσκελετικές διαταραχές

3. Αναπνευστικές δυσλειτουργίες

4. Καρδιαγγειακές παθήσεις

5. Ουρογεννητικές διαταραχές

6. Δυσλειτουργίες των ενδοκρινών αδένων

7. Διαταραχές των αισθήσεων

8. Χρόνια επιπεφυκίτιδα 

9. Προβλήματα του πεπτικού συστήματος

10. Προβλήματα του νευρικού συστήματος, στα οποία ο ψυχοσυναισθηματικός παράγοντας παίζει σημαντικό ρόλο, όπως η σκλήρυνση κατά πλάκας κλπ.

Βλέπουμε ότι μία πληθώρα καθημερινών προβλημάτων υγείας αναγνωρίζονται ως ψυχοσωματικά. Πιό συγκεκριμένα ορισμένα είδη κνίδωσης και εκζέματος, η νευροδερματίτιδα, μυϊκοί πόνοι, το άσθμα, το έλκος του δωδεκαδακτύλου, το ευερέθιστο έντερο,  η υπέρταση, οι αρρυθμίες και πολλά άλλα, είναι παθήσεις που δημιουργούνται στον οργανισμό μέσω μιάς αλυσίδας βιοχημικών μηχανισμών που πυροδοτεί το χρόνιο στρές, το άγχος, οι φόβοι, τα συναισθηματικά προβλήματα, τα αρνητικά συναισθήματα, η απογοήτευση, η ανασφάλεια, η εχθρότητα, η οργή και πολλά άλλα ψυχοσυναισθηματικά βιώματα.

Ας μην υποτιμάει λοιπόν κανείς τα ψυχοσωματικά νοσήματα γιατί η ιατρική επιστήμη κάθε μέρα προσθέτει και άλλα νοσήματα στον ήδη μακρύ κατάλογο των ψυχοσωματικών νοσημάτων. Σήμερα, ακόμη και ο καρκίνος συγκαταλέγεται από πλείστες ιατρικές σχολές στα ψυχοσωματικά νοσήματα. Σήμερα η ορολογία άλλαξε και τα ψυχοσωματικά αναφέρονται πλέον ως ψυχοφυσιολογικά νοσήματα επειδή ο ψυχοδιανοητικός παράγοντας διαταράσσει γενικότερα τη φυσιολογία ολόκληρου του οργανισμού και δημιουργεί παθολογία.

Το παρήγορο είναι, ότι, συνήθως, το πρώτο που αναφέρουν οι ασθενείς που ακολουθούν ομοιοπαθητική θεραπεία, είναι ότι νοιώθουν μια μεγάλη ψυχική τόνωση. Δηλώνουν ότι με την ομοιοπαθητική θεραπεία έγινε πιο θετικός ο τρόπος που αντιμετωπίζουν τη ζωή, έφυγε η αρνητικότητα και η ψυχική μιζέρια που επηρέαζε τις καθημερινές τους σχέσεις.

Νοιώθουν αναζωογονημένοι και ψυχοδιανοητικά φεσκαρισμένοι. Αυτή η αίσθηση της ψυχοδιανοητικής ευεξίας πολύ συχνά προηγείται της βελτίωσης των σωματικών συμπτωμάτων, διότι με βάση τους νόμους της ομοιοπαθητικής παθοφυσιολογίας, η θεραπεία με το ομοιοπαθητικό φάρμακο προχωράει απο μέσα προς τα έξω, δηλαδή από το ψυχοδιανοητικό μέρος προς το σωματικό μέρος. Αυτός είναι ο λόγος σύμφωνα και με τη μακρόχρονη κλινική εμπειρία που η ομοιοπαθητική θεραπεία έχει μια πολλή καλή θεραπευτική απάντηση στα ψυχοσωματικά, ή με τη νέα ορολογία, ψυχοφυσιολογικά νοσήματα. -Αναδημοσίευση από την καθημερινή εφημερίδα της Θράκης

"Η ΓΝΩΜH" www.gnomi-evros.gr