ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ - ΑΛΛΟΠΑΘΗΤΙΚΗ (μέρος 2ο)
ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ - ΑΛΛΟΠΑΘΗΤΙΚΗ (μέρος 2ο)
Αντιπαλότητα ή Συνεργασία ; Η ιστορική αλληλουχία οδηγεί στη συνεργασία τους. Μέρος 2ο
Διερευνώντας τις πραγματικές ιστορικές εξελίξεις της ιατρικής, για να δούμε τελικά αν μεταξύ ομοιοπαθητικής και αλλοπαθητικής υπάρχει αντιπαλότητα ή αν αυτός είναι ένας μύθος που για διάφορους λόγους συντηρείται, είδαμε μέχρι τώρα τα εξής:
α) Η ιατρική αποτελείται από έναν και ενιαίο κορμό και μέρη αυτού είναι η αλλοπαθητική και η ομοιοπαθητική, όπως προκύπτει από την εποχή του Ιπποκράτους ακόμη. Πρόκειται περισσότερο για δύο τάσεις της φαρμακολογίας και όχι για δύο διαφορετικές ιατρικές, αφού η ιατρική είναι μία και ενιαία.
β) Η επιστημονική έρευνα, σύμφωνη με τις αρχές της αξιοπιστίας, άρχισε από την ομοιοπαθητική φαρμακολογία. Η πρώτη επιστημονική σκέψη στην φαρμακευτική εφαρμόστηκε στην απόδειξη των ομοιοπαθητικών φαρμάκων μέσα από τα διπλά τυφλά πειράματα. Επαναλαμβανόμενα κάθε φορά μέχρι σήμερα δίνουν τη βάση μιάς πλήρως επαναλήψιμης διαδιακασίας, που κάθε φορά προσθέτει νέα γνώση και στοιχεία στην ομοιοπαθητική φαρμακολογία.
γ) Όταν μετά την Αναγέννηση οι επιστήμες άρχισαν να αναπτύσσονται, πρώτη αναπτύχθηκε η ομοιοπαθητική ιατρική και φαρμακευτική επιστήμη, ταυτόχρονα η βιολογία και όλες οι φυσικές επιστήμες, η χημεία, και στη συνέχεια όλοι οι υπόλοιποι κλάδοι της ιατρικής, φυσιολογία, παθοφυσιολογία και η φαρμακευτική χημεία που έφερε τη νέα τάση στη φαρμακολογία.
δ) Στην αρχή, αλλά σε μεγάλο βαθμό και μέχρι σήμερα, τα αλλοπαθητικά φάρμακα ήταν φυσικές ουσίες, όπως η αναφερθείσα ήδη πενικιλλίνη, ουσία που παράγει ο μύκητας penicillium notatum, τα καρδιοτονωτικά από το φυτό Digitalis, το μυοχαλαρωτικό κουράριο, εκχύλισμα του φυτού Chοndrοdendrοn tοmentοsum, η ατροπίνη από την Belladona atropa, οι ξανθίνες που προέρχονται από το καφεόδενδρο και το κακαόδενδρο : η παυσίπονη καφεϊνη, η βρογχοδιασταλτική θεοφυλλίνη, η αντιϊική ποδοφυλλίνη από το φυτό Podophyllum, διαλύματα αργιλίου για δερματοπάθειες και άλλα πολλά.
Η συνέχεια της φαρμακολογίας.
Τα πρώτα φάρμακα της αλλοπαθητικής, λοιπόν, ήταν από βότανα, δηλαδή φαρμακευτικά φυτά και φυσικές ουσίες. Στην εξέλιξη της αλλοπαθητικής φαρμακολογίας τον 19ο αιώνα απομονώθηκαν από τα ίδια αυτά φυτά και τις φυσικές ουσίες τα ενεργά συστατικά τους και οι επιστήμονες πειραματίστηκαν με αυτά. Έτσι άρχισαν να παράγονται τα πρώτα φαρμακευτικά προϊόντα σε διάφορες μορφές, χάπια, σταγόνες, αλοιφές, ενέσιμα διαλύματα. Αλκαλοειδή, καρδιογλυκοσίδια, σαπωνίνες, φαινόλες, στερόλες, φλαβονοειδή άρχισαν να χρησιμοποιούνται σαν καρδιοτονωτικά, αντιφλεγμονώδη, αγγειοδιασταλτικά, τονωτικά.
Τα ίδια φαρμακευτικά φυτά και οι ίδιες φυσικές φαρμακευτικές ουσίες, σε αυτούσια μορφή, χωρίς δηλαδή να απομονώνονται τα ενεργά συστατικά τους μόνο, χρησιμοποιούνται και στην ομοιοπαθητική φαρμακοποιϊα, όπου με την ειδική επεξεργασία της δυναμοποίησης αξιοποιούνται οι θεραπευτικές ιδιότητες των φυτών και των φυσικών ουσιών, απεμπολίζοντας κάθε τοξικότητα. Για παράδειγμα η δακτυλίτιδα η πορφυρά (Digitalis purpurea) διαδεδομένη ως καλλωπιστικό φυτό, χρησιμοποιήθηκε ως φαρμακευτικό φυτό το 18ο αιώνα από τον βοτανολόγο Γουίλιαμ Γουίδερινγκ και έγινε αργότερα βασικό φάρμακο στην καρδιολογία. Το εκχύλισμά της, η δακτυλιδιτική ουσία, γνωστή και ως ντιτζιταλίνη, χρησιμοποιήθηκε ευρέως σαν καρδιοτονωτικό ενώ μέχρι σήμερα η διγοξίνη και η διγιτοξίνη, ουσίες που εξάγονται από τα φύλλα του φυτού αποτελούν βασικά καρδιολογικά φάρμακα. Ολόκληρο το φυτό από το οποίο προέρχεται η ίδια ουσία παρασκευάζεται ομοιοπαθητικό φάρμακο από την ομοιοπαθητική φαρμακοποιϊα και χορηγείται στους ασθενείς βάσει του ιστορικού τους και της ιδιοσυγκρασίας τους.
Με τον ίδιο τρόπο η ομοιοπαθητική φαρμακολογία έχει αποδείξει την θεραπευτική δράση 3.500 φαρμακευτικών φυτών και φυσικών φαρμακευτικών ουσιών, τα οποία και αποτελούν το θεραπευτικό της οπλοστάσιο.
Στην εξέλιξη της σημερινής εποχής : Η αλλοπαθητική φαρμακολογία έχει στραφεί στη χημεία και τα περισσότερα αλλοπαθητικά φάρμακα είναι πλέον συνθετικά ή χημικά. Η ομοιοπαθητική παρέμεινε στην άντληση θεραπευτικών μέσων από το φυσικό φαρμακευτικό πλούτο. Η ομοιοπαθητική φαρμακολογία συνεχίζει να αναπτύσσεται, μέσα από την έρευνα και μέσα από τη μελέτη των ανθρωπίνων αναγκών, οι πηγές της όμως παραμένουν οι ίδιες καθώς και η τακτική των απειροελαχίστων δόσεων.
Και οι δύο μέθοδοι εφαρμόζουν ορθή τακτική και οι δύο δρούν και θεραπεύουν, απλώς με διαφορετικό στόχο και τρόπο. Μετακίνηση του κέντρου βάρους της μελέτης στην ιατρική. Τα τελευταία 60 χρόνια το ενδιαφέρον του ιατρικού κόσμου στράφηκε και εστιάστηκε στη χημική φαρμακολογία. Αρχικά η μαζική, εύκολη λύση, τα αντιβιοτικά, άρχισαν να κερδίζουν έδαφος ως θεραπεία εκλογής, όπως και κάθε νέο χημικό φάρμακο.
Ο γιατρός σήμερα μαθαίνει αφ'ενός τον συστηματοποιημένο χείμαρρο των επιστημονικών γνώσεων της φυσιολογίας και παθοφυσιολογίας και αφ'ετέρου τα προτεινόμενα χημικά θεραπευτικά σχήματα για κάθε περίσταση. Για καιρό έμεινε λίγο πιό πίσω η σε βάθος θεωρία προέλευσης των ασθενειών και η νομοτέλεια της ανθρώπινης υγείας. Παράλληλα όμως η διαδρομή της φαρμακευτικής χημείας κατά τη διάρκεια αυτών των 60 ετών ανέδειξε τα οφέλη της αλλά και τις αδυναμίες της, τις επιπτώσεις δηλαδή στην υγεία του ανθρώπου.
Έχουμε φτάσει σε ένα κομβικό σημείο, όπου ο συνδυασμός αλλοπαθητικών και ομοιοπαθητικών θεραπευτικών σχημάτων πολλές φορές είναι απαραίτητος. Το ομοιοπαθητικό φάρμακο ενισχύοντας την ανθεκτικότητα του οργανισμού απέναντι σε κάθε βλαπτικό παράγοντα μπορεί να χρησιμοποιηθεί επιτυχώς ακόμη και για την προστασία του ανθρώπου από τις παρενέργειες των χημικών σκευασμάτων.
Οι δύο μέθοδοι μπορούν σε κάθε περίπτωση να συνδυαστούν είτε παράλληλα είτε συμπληρωματικά. Ο παράλληλη χορήγηση ομοιοπαθητικών και αλλοπαθητικών σκευασμάτων είναι αφ'ενός μεν εφικτή, αφ'ετέρου δε προς το συμφέρον της υγείας του ασθενούς, όπως δείχνουν τα αποτελέσματα από τα ομοιοπαθητικά νοσοκομεία της Αγγλίας.
-Αναδημοσίευση από την καθημερινή εφημερίδα της Θράκης "Η ΓΝΩΜH" www.gnomi-evros.gr
