ΛΟΙΜΩΞΗ ΑΠΟ ΙΟΥΣ Ή ΛΟΙΜΩΞΗ ΑΠΟ ΜΙΚΡΟΒΙΑ;
ΛΟΙΜΩΞΗ ΑΠΟ ΙΟΥΣ Ή ΛΟΙΜΩΞΗ ΑΠΟ ΜΙΚΡΟΒΙΑ;
Η περίοδος αυτή χαρακτηρίζεται ως περίοδος των λοιμώξεων και ιδιαίτερα των μικρών παιδιών που συνωστίζονται στους παιδικούς σταθμούς. Ενώ βέβαια τον όρο «λοίμωξη» τον έχουν ακούσει όλοι, ίσως είναι λίγοι αυτοί που έχουν ξεκαθαρισμένο στο μυαλό τους τι πράγματι είναι μια λοίμωξη. Ας το ξεκαθαρίσουμε λοιπόν με απλά λόγια.
Λοίμωξη είναι το αποτέλεσμα της προσβολής του οργανισμού μας από κάποιους μικροοργανισμούς. Οι μικροοργανισμοί χωρίζονται σε δύο βασικές κατηγορίες. Τα μικρόβια και τους ιούς. Οι διαφορές των μικροβίων από τους ιούς είναι πολλές αλλά η κυριότερη είναι ότι τα μεν μικρόβια καταστρέφονται από τα αντιβιοτικά ενώ οι ιοί είναι άτρωτοι στα αντιβιοτικά.
Έτσι συχνά ακούμε τον παιδίατρο μας να λέει ότι το παιδί μας έχει ίωση, δηλαδή λοίμωξη από ιούς. Στην περίπτωση αυτή η θεραπεία είναι συντηρητική όπως λέγεται στην ιατρική γλώσσα. Δηλαδή δεν δίνονται αντιβιοτικά, αφού οι ιοί είναι άτρωτοι στα αντιβιοτικά και δεν επηρεάζονται από αυτά, αλλά φροντίζουμε γενικότερα τον οργανισμό του παιδιού με καλή διατροφή, καλό και άφθονο ύπνο, λίγο αντιπυρετικό, λίγο αντιβηχικό και πολλή ανάπαυση και περιμένουμε όπως λέμε εμείς οι γιατροί «να κάνει η ίωση τον κύκλο της και να περάσει». Διατηρώντας δηλαδή καλές συνθήκες για τον οργανισμό, του δίνουμε ουσιαστικά την ευκαιρία να κινητοποιήσει τους αμυντικούς του μηχανισμούς και να θεραπευθεί με τα δικά του μέσα.
Αν η λοίμωξη είναι μικροβιακή και όχι ίωση, τότε έχουν ένδειξη τα αντιβιοτικά.
Το ομοιοπαθητικό φάρμακο έχει ένδειξη και στις δύο περιπτώσεις διότι ενισχύει την άμυνα του οργανισμού και έτσι είτε η λοίμωξη είναι μικροβιακή είτε είναι ίωση, η ενίσχυση του οργανισμού είναι ένα από τα βασικά ζητούμενα. Οι λοιμώξεις που εμφανίζουν τα παιδιά αυτή την εποχή αφορούν συνήθως το αναπνευστικό και χωρίζονται σε δύο βασικές κατηγορίες. Λοιμώξεις του ανώτερου αναπνευστικού όταν εντοπίζονται στο φάρυγγα (φαρυγγίτιδα), στις αμυγδαλές (αμυγδαλίτιδα), στο λάρυγγα (λαρυγγίτιδα), στην τραχεία (τραχειίτιδα) κτλ και λοιμώξεις του κατώτερου αναπνευστικού όταν εντοπίζονται πιο βαθειά, δηλαδή στους βρόγχους (βρογχίτιδα), τα βρογχιόλια (βρογχιολίτιδα) ή στους πνεύμονες εκτεταμένα (πνευμονία). Συχνά η λοίμωξη επεκτείνεται και στο αυτί και προκαλεί ωτίτιδα. Πολύ συχνό είναι το ερώτημα αν η ομοιοπαθητική βοηθάει στις λοιμώξεις του αναπνευστικού. Ας δούμε τα αποτελέσματα μερικών ερευνών. Εκτεταμένη διεθνής συγκριτική μελέτη, δίνει ποσοστά από 86% έως 88% θεραπείας σε λοιμώξεις του αναπνευστικού με ομοιοπαθητικά φάρμακα. Τα ίδια ακριβώς ποσοστά ίασης έχει στην ίδια έρευνα και η αλλοπαθητική, η χημική δηλαδή, θεραπεία. Το συμπέρασμα της έρευνας ήταν ότι: «Στην πρωτοβάθμια περίθαλψη, η ομοιοπαθητική θεραπεία στα οξέα αναπνευστικά προβλήματα και στις οξείες ωτίτιδες δεν υστερεί σε τίποτα έναντι της αλλοπαθητικής θεραπείας».
Η διεθνής αυτή έρευνα, άρχισε το 2006 και ολοκληρώθηκε το 2007, δημοσιεύτηκε στο ιατρικό περιοδικό BMC, ComplementaryandAlternativeMedicine 2007, με τον τίτλο: «Ομοιοπαθητική και συμβατική θεραπεία στις οξείες λοιμώξεις του αναπνευστικού και στις οξείες ωτίτιδες: Μία συγκριτική κλινική μελέτη, που προέκυψε από αποτελέσματα στην πρωτοβάθμια περίθαλψη». Ερευνητές και συγγραφείς είναι οι: MaxHaidvog, από το Ludwig Boltzmann Institute for Homeopathy, στο Graz της Αυστρίας, DavidSRiley, από την Ιατρική σχολή του Πανεπιστημίου του Νέου Μεξικού , στη Santa Fe, του Νέου Μεξικού των Η.Π.Α., MarianneHegerαπό το Ομοιοπαθητικό Ινστιτούτο του Karlsruhe Γερμανίας, SaraBrien απότο Πανεπιστήμιο Σαουθάμπτον της Αγγλίας, MiekJong, από VSM Geneesmiddelen, Alkmaar της Ολλανδίας, MichaelFischer, από την κλινική έρευνας του GmbH της Κολωνίας στη Γερμανία, GeorgeTLewith από το Tilburg της Ολλανδίας και ο GerardJansen και Andre EThurneysen, από το τμήμα Συμπληρωματικής Ιατρικής του Πανεπιστημίου της Βέρνης στην Ελβετία. Τα συμπεράσματα βγήκαν από 2.055 περιστατικά, ασθενών ηλικίας άνω του ενός μηνός, που έπασχαν από οξεία λοίμωξη του ανώτερου ή κατώτερου αναπνευστικού, πλήν πνευμονίας, και καταγράφηκαν σε περισσότερες από 6 ευρωπαϊκές χώρες. Οι μισοί περίπου ασθενείς έλαβαν ομοιοπαθητική θεραπεία, οι άλλοι μισοί αλλοπαθητική, δηλαδή χημικά φάρμακα. Η συζήτηση καταλήγει στο ότι: «Έχουμε σαφείς αποδείξεις ότι η ομοιοπαθητική είναι μία ασφαλής και ευεργετική θεραπευτική μέθοδος για τις οξείες ασθένειες, που αντιμετωπίζονται στην πρωτοβάθμια περίθαλψη». Αναφορικά με την πνευμονία, εξαιρείται της έρευνας, διότι είναι πάθηση που αντιμετωπίζεται πολλές φορές ενδονοσοκομεικά, είναι αντικείμενο δηλαδή της δευτεροβάθμιας περίθαλψης. Υπάρχει βέβαια ένας μεγάλος αριθμός ερευνών, που ασχολούνται με την αποτελεσματικότητα της ομοιοπαθητικής σε κάθε ένα από τα παραπάνω προβλήματα ξεχωριστά. 1) Από τους Ferley J.P, Zmirou D., D'Adhelmar D., Balducci F., Papp.R, Schuback G., Beck E., Burckard G., Bengel J., υπάρχουν δημοσιευμένες στο British Journal of Clinical Pharmacology, αρκετές έρευνες, οι οποίες συμπεραίνουν ότι η ομοιοπαθητική θεραπεία έχει ισχυρό θεραπευτικό αποτέλεσμα στην αντιμετώπιση γριππωδών συνδρόμων. Η έρευνα βέβαια συνεχίζεται και τα νεότερα αποτελέσματα της αφορούν όλους μας.
-Αναδημοσίευση από την καθημερινή εφημερίδα της Θράκης "Η ΓΝΩΜH" www.gnomi-evros.gr 21.10.2008
