Skip to main content
ΡΕΥΜΑΤΙΚΑ ΚΑΙ ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ

Η ΠΟΛΥ ΚΑΛΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΗΣ ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗΣ ΣΤΑ ΡΕΥΜΑΤΟΑΡΘΡΙΤΙΚΑ

Η ΠΟΛΥ ΚΑΛΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΗΣ ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗΣ ΣΤΑ ΡΕΥΜΑΤΟΑΡΘΡΙΤΙΚΑ

Μία πολύ μεγάλη κατηγορία νοσημάτων είναι οι ρευματικές μυοσκελετικές παθήσεις. Θεωρούνται σύγχρονη μάστιγα, αφού προσβάλλουν το 27% των ενηλίκων. Οι πιό γνωστές από τις παθήσεις αυτές είναι η ρευματοειδής αρθρίτιδα η οστεοαρθρίτιδα, η εκφυλιστική αρθροπάθεια και πολλά άλλα νοσήματα που χαρακτηρίζονται ως ρευματαρθριτικά. Πόνος στις αρθρώσεις, στους μυς, στους τένοντες, δυσκαμψία, πρηξίματα, αδυναμία και ξαφνικές επιδεινώσεις είναι τα κύρια χαρακτηριστικά τους.Είναι χρόνια και επίμονα νοσήματα και τα περισσότερα χαρακτηρίζονται ως αυτοάνοσα νοσήματα. Τι σημαίνει αυτό;Θυμίζω ότι ο φυσιολογικός ρόλος του ανοσοποιητικού συστήματος είναι να προστατεύει τον οργανισμό και να αντιμετωπίζει τις λοιμώξεις που προκαλούνται από ιούς και μικρόβια που εισβάλλουν στο σώμα. Όταν όμως το ανοσοποιητικό σύστημα λανθασμένα επιτίθεται εναντίον του ίδιου του σώματος, στοχεύοντας τα κύτταρα, τους ιστούς και τα όργανα, τότε δημιουργούνται αυτοάνοσα νοσήματα. Όταν στη διαδικασία αυτή προσβάλλονται οι αρθρώσεις, έχουμε τα νοσήματα που προαναφέρθηκαν.  

Το στρές, το άγχος, ο σύγχρονος τρόπος ζωής, μπλοκάρουν το πολύπλοκο σύστημα άμυνας του ανθρώπινου οργανισμού και προκαλούν αυτή την ανώμαλη αντίδραση του ανοσοποιητικού συστήματος, το οποίο παράγει αντισώματα κατά των στοιχείων του ίδιου του οργανισμού.

 Η ομοιοπαθητική θεραπεία έχει ένδειξη στην αντιμετώπιση των παθήσεων αυτών, αφού ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα και στοχεύει στο να το φυσιολογικοποιήσει, ώστε να αναταχθεί αυτή η δυσλειτουργία. Ας δούμε όμως τι μας δίνουν οι έρευνες.

1) Επιστημονική έρευνα με τίτλο: «Ομοιοπαθητική θεραπεία στη ρευματοειδή αρθρίτιδα: εκτίμηση μέσω διπλού τυφλού κλινικού θεραπευτικού πειράματος», των: Gibson RG, Gibson SLM, MacNeill AD, Buchanan WW δημοσιευμένη στο  British Journal of Clinical Pharmacology 1980; 9: 453-45946. Μια ομάδα από ασθενείς με ρευματοειδή αρθρίτιδα έλαβαν ομοιοπαθητική θεραπεία και μια άλλη ομάδα από ασθενείς με ρευματοειδή αρθρίτιδα έλαβαν πλασέμπο δηλαδή εικονικό φάρμακο, επί τρίμηνο.  Και οι δύο ομάδες συνέχισαν τα αντιφλεγμονώδη χημικά φάρμακα που χρησιμοποιούσαν δηλαδή έκαναν παράλληλη αλλοπαθητική θεραπεία. Μετά από 3 μήνες, τα αποτελέσματα ήταν: «στην ομάδα της ομοιοπαθητικής θεραπείας όλα τα συμπτώματα, δηλαδή: δυσκαμψία των αρθρώσεων των δακτύλων, η μυϊκή δύναμη και αντοχή και ο πόνος, η γενικότερη δυσκαμψία του σώματος, παρουσίασαν πολύ σημαντική βελτίωση». Το αποτέλεσμα δείχνει αυτό που τονίζω πολύ συχνά, δηλαδή ότι η ομοιοπαθητική μπορεί, όπου είναι απαραίτητο, να χορηγείται παράλληλα με μια αλλοπαθητική θεραπεία που δεν μπορεί να διακοπεί και να δείξει πολύ σημαντική βελτίωση. Δείχνει επίσης και πάλι ότι η  ομοιοπαθητική δεν έχει καμία σχέση με το πλασέμπο. 

2) Σε άλλη έρευνα των Shealy C.N., Thomlinson P.R., Cox R.H., and Bormeyer V. Που δημοσιεύθηκε στο «American Journal of Pain Management», 8, 3, July 1998, 89-91, 65 πάσχοντες από οστεοαρθρίτιδα χωρίστηκαν σε 2 ομάδες. Στη μία ομάδα χορηγήθηκαν ομοιοπαθητικά φάρμακα, ενώ στη δεύτερη αντιφλεγμονώδες χημικό φάρμακο.  Οι ερευνητές κατέληξαν στο ότι η ανακούφιση του πόνου μετά από ομοιοπαθητική αγωγή υπερείχε σημαντικά έναντι της συγκεκριμένης αντιφλεγμονώδους ουσίας, ενώ δεν προκλήθηκαν καθόλου παρενέργειες. Αυτό θα μπορούσε να εξηγηθεί από το ότι τα ομοιοπαθητικά φάρμακα δεν παρουσιάζουν μόνο αντιφλεγμονώδη δράση αλλά και ενίσχυση του ανοσοποιητικού.

3) Από τους ερευνητές Bell IR, Lewis II DA, Brooks AJ, Schwartz GE, Lewis SE, Walsh BT, Baldwin CM δημοσιεύτηκε τον Μάιο του 2004  στο ιατρικό περιοδικό: Ρευματολογία, Τόμος: 43: 577-82, των εκδόσεων «Oxford University Press», σχετική έρευνα με τίτλο:  «Βελτιωμένη κλινική εικόνα σε ασθενείς με  ινομυαλγία, στους οποίους χορηγήθηκαν ομοιοπαθητικά φάρμακα, συγκριτικά με το πλασέμπο».    Στη διπλή τυφλή κλινική μελέτη, με ομάδα ελέγχου πλασέμπο, οι συμμετέχοντες είχαν μέση ηλικία 49 ετών. Η πρώτη ομάδα   έλαβε ιδιοσυγκρασιακό ομοιοπαθητικό φάρμακο ενώ η δεύτερη έλαβε εικονικό φάρμακο. Στην πρώτη ομάδα, της ομοιοπαθητικής θεραπείας, παρατηρήθηκαν θεαματικά αποτελέσματα,  στη μείωση του πόνου και την βελτίωση της ποιότητας ζωής και της συνολικής υγείας των συμμετεχόντων, και με μεγάλη διαφορά από τη 2η ομάδα. Κι αυτή η έρευνα δείχνει ότι η ομοιοπαθητική δεν έχει σχέση με το πλασέμπο.Η ινομυαλγία είναι μία μορφή ρευματισμού που προσβάλλει τους μυς. Τις περισσότερες φορές ο ασθενής δεν της δίνει σημασία γιατί νοιώθει διάφορους μυϊκούς πόνους, συχνά μεταναστευτικούς που επιδεινώνονται από τη μυϊκή κόπωση και το αποδίδει στη κούραση και τον καιρό.  

4) Στη «Βρεττανική Ομοιοπαθητική Εφημερίδα» δημοσιεύεται με τον τίτλο «Μία πειραματική διπλή τυφλή κλινική μελέτη στην ομοιοπαθητική», κλινική έρευνα του Δρα Fisher P. [1986; 75: 142-147. An Overview of Positive Homeopathy Research and Surveys, ENHR, March 2005 Page 8 of 12]. Είναι μία μελέτη σε ασθενείς με ινομυοσίτιδα, που είναι φλεγμονή των μαλακών μορίων με μυϊκή δυσκαμψία.

Το συμπέρασμα της έρευνας ήταν ότι μετά από ομοιοπαθητική θεραπεία ενός μηνός υπήρχε θεαματική βελτίωση σε υποκειμενικές και αντικειμενικές παραμέτρους. Να λοιπόν που η ίδια η κλινική εμπειρία δείχνει ότι η ομοιοπαθητική έχει μια πολύ καλή εφαρμογή στα ρευματαρθριτικά.

-Αναδημοσίευση από την καθημερινή εφημερίδα της Θράκης "Η ΓΝΩΜH" www.gnomi-evros.gr