Skip to main content
SPIROS DIAMANTIDIS HOMEOPATHY

Η ΑΝΤΙΠΑΛΟΤΗΤΑ ΒΛΑΠΤΕΙ ΤΟΝ ΑΣΘΕΝΗ

Η ΑΝΤΙΠΑΛΟΤΗΤΑ ΒΛΑΠΤΕΙ ΤΟΝ ΑΣΘΕΝΗ

Στην Αγγλία λειτουργεί το  «Βρετανικό Εθνικό Ινστιτούτο για την βελτίωση της υγείας και την άριστη παροχή υπηρεσιών από το Εθνικό Σύστημα Υγείας». Όπως γίνεται αντιληπτό από τον μακροσκελή αλλά περιγραφικό τίτλο του, το Ινστιτούτο αυτό είναι ένας θεσμός που γνωμοδοτεί για το αν οι έρευνες στην Βρετανία υπηρετούν την πρακτική πλευρά της ζωής. Αυτό που κυρίως διερευνά το συγκεκριμένο Ινστιτούτο, είναι αν κάτι συμφέρει τον πολίτη οπότε και εφαρμόζεται.

Στην Αγγλία, ο γενικός γιατρός, ο λεγόμενος GP (general practitioner), παρακολουθεί όλους τους ασθενείς, για τις χρόνιες παθήσεις τους, και μετά τις ειδικές διαγνώσεις τους στέλνει στους γιατρούς της ειδικότητας που χρειάζονται. Ο γενικός γιατρός δηλαδή είναι αυτός που θα διαπιστώσει αρχικά το πρόβλημα υγείας και στη συνέχεια θα δράσει σαν «τροχονόμος» ώστε να στείλει τον ασθενή στην κατάλληλη ειδικότητα. Αυτό το σύστημα βοηθάει πρακτικά να μην γίνονται άσκοπες ή περιττές επισκέψεις και εξετάσεις από τους γιατρούς των ειδικοτήτων με αποτέλεσμα να γίνεται μεγάλη οικονομία στο Αγγλικό Εθνικό Σύστημα Υγείας.

Η έρευνα που θα αναπτυχθεί παρακάτω έγινε με βάση το υλικό από 80 γενικούς ιατρούς της Αγγλίας οι οποίοι έστειλαν ασθενείς με διάφορα προβλήματα σε ομοιοπαθητικούς γιατρούς και ολοκληρώθηκε το 2004, στο Βέλγιο από τους Wassenhoven & Ives. Ο αριθμός των ασθενών που μελετήθηκαν μέχρι το τέλος της έρευνας ήταν 782 άτομα. Τα προβλήματα υγείας, που είχαν, ήταν πολλές και διάφορες οργανικές παθήσεις τόσο από το αναπνευστικό όσο και από το πεπτικό, το μυοσκελετικό και άλλα συστήματα. Το 78% των ασθενών είχε σοβαρά προβλήματα υγείας, που επηρέαζαν καθοριστικά την καθημερινή του ζωή.

Επιβεβαιώθηκε όπως θα δείξουμε και από την Αγγλική έρευνα ότι η παράλληλη ομοιοπαθητική θεραπεία όπου είναι αναγκαία, βελτιώνει σημαντικότατα τον ασθενή και συχνά οδηγεί στην απαλλαγή από κάποια χημικά φάρμακα.

Οι ασθενείς αυτοί λάμβαναν ήδη τα συμβατικά χημικά φάρμακα, ορισμένοι μάλιστα επί αρκετά χρόνια, πριν μπουν σε πρόγραμμα ομοιοπαθητικής θεραπείας, την οποία έλαβαν παράλληλα με τα άλλα φάρμακά τους, χωρίς να διακόψουν δηλαδή την μέχρι τότε χημική αγωγή τους. Οι Άγγλοι γιατροί εφάρμοσαν στην πράξη κάτι για το οποίο έχω προσπαθήσει πολύ να εδραιωθεί και στην Ελληνική πραγματικότητα εδώ και πολλά χρόνια, δηλαδή την παράλληλη ομοιοπαθητική θεραπεία. 

Πολύ συχνά αντιμετωπίζουμε ασθενείς που παίρνουν αλλοπαθητική χημική θεραπεία για μεγάλο χρονικό διάστημα και πρέπει να δώσουμε παράλληλα και την ομοιοπαθητική θεραπεία. Σε τέτοιες περιπτώσεις δεν πρέπει να διακοπεί απότομα η χημική θεραπεία, αλλά να δοθεί παράλληλα και η ομοιοπαθητική, οπότε, προοδευτικά και με την καλυτέρευση του οργανισμού, να ελαττωθούν τα χημικά φάρμακα και πάντα σε συνεννόηση με τον γιατρό που τα χορήγησε και που είναι υπεύθυνος για τη χημική θεραπεία. Το σύστημα αυτό έχει το πλεονέκτημα να μην στερείται κανείς την ομοιοπαθητική θεραπεία, αλλά και να μην κινδυνεύει από την απότομη διακοπή των χημικών του φαρμάκων, που συστήνουν ορισμένοι «ομοιοπαθητικοί».

Τα συμπεράσματα της μελέτης ήταν τα εξής:  «α) Περισσότεροι από τους μισούς ασθενείς διέκοψαν προοδευτικά τουλάχιστον ένα από τα χημικά φάρμακα, λόγω της βοήθειας της ομοιοπαθητικής θεραπείας. Τα φάρμακα που διακόπηκαν ήταν κατά σειρά συχνότητας τα ηρεμιστικά, τα αντιβιοτικά και τα φάρμακα για το αναπνευστικό σύστημα.» «β) Το 90% των ασθενών ανέφεραν ότι μετά την ομοιοπαθητική θεραπεία βελτιώθηκε σημαντικά η φυσική τους κατάσταση και 10% είπαν ότι δεν είδαν διαφορά. «δ) 95% των ασθενών δήλωσαν πολύ ή αρκετά ικανοποιημένοι με την παράλληλη ομοιοπαθητική θεραπεία, ενώ πριν αρχίσουν να παίρνουν  ομοιοπαθητικά φάρμακα παράλληλα με τα χημικά φάρμακα, το ποσοστό που δήλωνε ικανοποιημένο ήταν 20%. Οι παρατηρήσεις των θεραπόντων γιατρών ήταν αντίστοιχες.

Η αντικειμενική εκτίμηση των γιατρών μέσα από τις κλινικές εξετάσεις, συμφωνούσε με την υποκειμενική αίσθηση βελτίωσης των ασθενών και τα ποσοστά που έδωσαν οι γιατροί σχετικά με τη βελτίωση της κατάστασης των ασθενών τους ήταν περίπου τα ίδια.

Επιβεβαιώθηκε επομένως και από την Αγγλική έρευνα ότι η παράλληλη ομοιοπαθητική θεραπεία όπου είναι αναγκαία, βελτιώνει σημαντικότατα τον ασθενή και συχνά οδηγεί στην απαλλαγή από κάποια χημικά φάρμακα.

Τα θετικά αποτελέσματα όμως προϋποθέτουν ενημέρωση και ανοιχτό μυαλό από τους αλλοπαθητικούς γιατρούς αλλά και ειδική γνώση της παράλληλης θεραπείας από τους ομοιοπαθητικούς γιατρούς. Αυτό πρέπει να γίνει με απόλυτη ασφάλεια για τον ασθενή και αυτός είναι ο λόγος, για τον οποίο σε ειδικές περιπτώσεις προτιμούμε την παράλληλη ομοιοπαθητική θεραπεία. Κανείς γιατρός δεν θέλει να δίνει άσκοπα χημικά φάρμακα και κανείς ασθενής δεν θέλει να είναι εξαρτημένος από αυτά, αν το επιτρέπει η υγεία του.

Η ομοιοπαθητική έχει τη δυνατότητα να βοηθήσει τόσο τους γιατρούς όσο και τους ασθενείς προς την κατεύθυνση αυτή.

-Αναδημοσίευση από την καθημερινή εφημερίδα της Θράκης "Η ΓΝΩΜH" www.gnomi-evros.gr