Skip to main content
ΑΦΗΣΤΕ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΝΑ ΜΙΛΑΝΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ ΣΑΣ

ΑΦΗΣΤΕ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΝΑ ΜΙΛΑΝΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ ΣΑΣ...ΚΙ ΕΣΕΙΣ ΠΙΠΙΛΙΣΤΕ ΤΟ ΔΑΧΤΥΛΟ ΓΑΤΑΚΙΑ

ΑΦΗΣΤΕ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΝΑ ΜΙΛΑΝΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ ΣΑΣ

Όπως είναι γνωστό στη Μεγάλη Βρετανία υπάρχουν πολλά κρατικά ομοιοπαθητικά νοσοκομεία που μερικά λειτουργούν πάνω απο ενάμισυ αιώνα. Τα νοσοκομεία αυτά, όπως και όλα τα άλλα, διατηρούν και εξωτερικά ιατρεία είναι δε ενταγμένα στο Εθνικό Σύστημα Υγείας της Αγγλίας (N.H.S). Αυτό σημαίνει ότι ο κάθε Άγγλος πολίτης μπορεί να αποφασίσει ελεύθερα σε ποιό κρατικό νοσοκομείο και σε ποιούς γιατρούς θα απευθυνθεί, για τα προβλήματα της υγείας του και θα έχει τις ίδιες παροχές και καλύψεις, είτε επιλέξει ενα αλλοπαθητικό είτε ενα ομοιοπαθητικό νοσοκομείο.

Το γεγονός αυτό δείχνει ότι οι άλλοι Ευρωπαίοι έχουν ξεπεράσει τα ψευτοδιλήμματα αν δήθεν η ομοιοπαθητική είναι επιστημονική, αν έχει θεραπευτικό αποτέλεσμα ή είναι πλασέμπο κλπ. Διότι το Εθνικό Σύστημα Υγείας μιάς από τις πιο οργανωμένες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν θα διατηρούσε ομοιοπαθητικά νοσοκομεία αν συνέβαινε κάτι τέτοιο.

Ένα απο τα πιο γνωστά κρατικά ομοιοπαθητικά νοσοκομεία βρίσκεται στο Μπρίστολ, μια πόλη της Αγγλίας που φημίζεται για τις κλασσικές ιατρικές της σχολές και για την πασίγνωστη διεθνώς χημική φαρμακοβιομηχανία με το όνομα Μπρίστολ (Bristol). Στην Αγγλία βλέπετε, δεν έχουν πρόβλημα να συνυπάρχουν η αλλοπαθητική με την ομοιοπαθητική.

Τα ομοιοπαθητικά νοσοκομεία της Αγγλίας εκτός απο την παροχή ομοιοπαθητικής περίθαλψης, πραγματοποιούν και έρευνα χρηματοδοτούμενη απο το κράτος, που έτσι μπορεί να βγάζει ασφαλή συμπεράσματα και να χαράζει τη μελλοντική πολιτική υγείας. Μια μεγάλη σε αριθμό ασθενών και χρονική διάρκεια έρευνα, που έγινε στο ομοιοπαθητικό νοσοκομείο του Μπρίστολ, κατέληξε στο συμπέρασμα οτι η ομοιοπαθητική παρέμβαση είναι «εξαιρετικά ευεργετική για κάθε πάσχοντα οργανισμό».

Τα 6.500 άτομα, που μελέτησε η έρευνα, έπασχαν από διάφορα χρόνια νοσήματα, όπως νόσο του Crohn, δηλαδή μια ασθένεια που έχει παρόμοια αλά βαρύτερα συμπτώματα με αυτά της ελκώδους κολίτιδας, κατάθλιψη, έκζεμα, ρευματαρθριτικά, ημικρανίες, αλλεργίες, εμμηνοπαυσιακά συμπτώματα κλπ. Οι ασθενείς εξετάστηκαν στα εξωτερικά ιατρεία του ομοιοπαθητικού νοσοκομείου του Μπρίστολ, από όπου έλαβαν ομοιοπαθητική θεραπεία για τα προβλήματά τους. Επανεξετάζονταν για όσο χρονικό διάστημα κρίθηκε αναγκαίο.

Η έρευνα έδειξε 70% κλινική βελτίωση, δηλαδή βελτίωση στη συνολική εικόνα της υγείας τους, για τους 6.500 ασθενείς, οι οποίοι ακολούθησαν ομοιοπαθητική θεραπεία. Ταυτόχρονα οι μισοί απο τους ασθενείς ανέφεραν απαλλαγή από τα συμπτώματα τους σε ποσοστό μέχρι και 90 έως 95%. Ενα ποσοστό βελτίωσης που, όπως και σε πολλές άλλες περιπτώσεις, αποδεικνύει ότι το ομοιοπαθητικό φάρμακο δεν έχει καμμία σχέση με το πλασέμπο του οποίου η αποτελεσματικότητα κυμαίνεται μέχρι 28 έως 30%.

Πολλοί από τους ασθενείς, που συμμετείχαν στην έρευνα, είχαν προηγουμένως λάβει την κλασσική ιατρική αγωγή σε δευτεροβάθμια περίθαλψη και δεν είχαν ικανοποιητικό αποτέλεσμα, ή παρουσίαζαν αλλεργίες και πολλές ανεπιθύμητες ενέργειες από τα χημικά φάρμακα που λάμβαναν οπότε η μόνη επιλογή τους ήταν η ομοιοπαθητική. 

Η κλινική αυτή μελέτη, που έλαβε χώρα από το Νοέμβριο του 1997 έως τον Οκτώβριο του 2003, δημοσιεύτηκε στο ιατρικό περιοδικό «The Journal of Alternative and Complementary Medicine», τον Οκτώβριο του 2005, με τον τίτλο «Ομοιοπαθητική θεραπεία στις χρόνιες παθήσεις», από τους επικεφαλής των μελετητών David Spence, Elizabeth Thompson και Β.Barron.

Συνηθίζω να αναφέρομαι σε επιστημονικά δεδομένα, αφ'ενός γιατί είναι αντικειμενικά και αδιαμφισβήτητα, ιδιαίτερα όταν διεξάγονται σε ένα κρατικό νοσοκομείο της Αγγλίας, αφ'ετέρου γιατί οι επιστημονικές εργασίες που αφορούν την ομοιοπαθητική, ενώ είναι εντυπωσιακές και πολυάριθμες, πολύ σπάνια ανακοινώνονται στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης της χώρας μας.

Μία άλλη επιστημονική μελέτη, που παρουσιάστηκε σε έγκριτο φαρμακολογικό περιοδικό, αποδεικνύει ότι τα ομοιοπαθητικά φάρμακα διεγείρουν την δράση των μακροφάγων κυττάρων. Τα μακροφάγα είναι κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος, που καταστρέφουν ξένα σωματίδια, βακτήρια και φθαρμένα κύτταρα. Τα ομοιοπαθητικά φάρμακα, δηλαδή, διεγείρουν μηχανισμούς του ανοσοποιητικού συστήματος σε κυτταρικό επίπεδο. Αυτή είναι μία ακόμη απόδειξη, για έναν από τους τρόπους με τους οποίους η ομοιοπαθητική αγωγή επιδρά στα χρόνια νοσήματα.

Επίσης, από το ομοιοπαθητικό νοσοκομείο της Γλασκώβης, ανακοινώθηκε μελέτη του 1999, 100 περιπτώσεων ασθενών. Από αυτούς το 81% είχε ήδη λάβει κλασσική φαρμακευτική αγωγή, και είχε μικρή ανταπόκριση. Μετά από 1 χρόνο ομοιοπαθητικής θεραπείας το 60% των ασθενών είχε αξισημείωτη και ικανοποιητική βελτίωση στο βασικό οργανικό πρόβλημα από το οποίο έπασχαν, το 61% ανέφερε βελτίωση στην γενική φυσική κατάσταση, το 49% είχε βελτίωση στην ποιότητα της καθημερινής διαβίωσης και της ψυχολογικής κατάστασης, και το 37% είχε μειώσει τη λήψη χημικών φαρμάκων που έπαιρνε σε χρόνια βάση.

Ολα αυτά δείχνουν οτι η ομοιοπαθητική είναι μια χρήσιμη ιατρική ειδικότητα που δεν έρχεται να υποκαταστήσει τις άλλες αλλά συχνά να συμπληρώσει και να δώσει λύσεις σε διάφορα θεραπευτικά αδιέξοδα.

-Αναδημοσίευση από την καθημερινή εφημερίδα της Θράκης "Η ΓΝΩΜH" www.gnomi-evros.gr